Haşim Kalender Şiirleri - Şair Haşim Kal ...

Mazide aradı gözlerim seni
Hayal olduğunu bilerek sevdim
Yelde, telde, yolda gözlerim seni
Sensizken seninle kalarak sevdim.

Kuruyan bağlarda tenler kavrulur

Canım gurban saçıyın tek teline
Sen olmazsan ben varmıyım sevdiğim
Ömrüm bir dal ipte ucu eline
Ya çek bitsin ya yarmıyım sevdiğim

Yıllardır çıkarım iniş ne zaman

Aşkın ateşinde mum olur yanar
Canan için erir donar âşıklar
Feryadı duyulmaz bülbülü kınar
Gül diye bağlara konar âşıklar

Kalbini imarlar tohumu eker

Tatlı bir hülyaya daldım
Elleme kurban olurum
Yârin kapısını çaldım
Dilleme kurban olurum

Belle ki uyurgezerim

Yüce dağın ardı oddur dumandır
Göreni de pişman görmeyeni de
Dalınca deryaya çıkmak gümandır
Gireni de pişman girmeyeni de

Güzeli çehrede boyda arama

Bağlı ipi gönül ehli eline
Vermedikçe deli gönül uslanmaz
Çağlayana dönmüş aşkın seline
Girmedikçe deli gönül uslanmaz

Düşünmezsin zamanı var yeri var

Kar yağdı günüme buz kaplı yollar
Tipiyle savrulan dünden vaz geçtim
Gel dese saramam kırılmış kollar
Çok gördüm kendime senden vaz geçtim

İmarsız bahçenin bağları kurur

Öldüm bedenimde sen yaşıyorsun
Seni bende yaşar başarmış sevda
Her halde aklıma sen düşüyorsun
Ölünün ardından koşarmış sevda

Meğerse gidenler gelmezmiş geri

Bir hüzün bulutu sardı afakı
Aşkın dağlarını göremiyorum
Seyrettim doğarken yine şafakı
Güne güneş ile giremiyorum

Gül düştü gönlüme kokusu sindi

Kilit vurdum tutmuyor kalbimin kapıları
Dayadım sona kadar gireceksen gir artık
Hatırladım yeniden yıkıp giden yılları
Sevgiye hasret gönlüm dereceksen der artık

Ruhum sensizken seni bedenimde yaşıyor