Haşim Kalender Şiirleri - Şair Haşim Kal ...

Gül yüzünle gül açarken cihana
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Varlığınken var oluşa bahane
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Doğuşunla nur kapladı bir anda

Onca araziyi buz gibi suyla
Ekince bir başka güzeldir Tanır
Kışın dulda yeri yazınsa yayla
Sakince bir başka güzeldir Tanır

Nakış olmuş gurbetçinin elinden

Bir şenlik kurulmuş, çal düğün olsun
Köşede boynunu bükmüş Hasan’ım
Yetimlik güldürmez, o nasıl gülsün
Gözünde kanla yaş dökmüş Hasan’ım

Canım dedikleri vurmuş canından

Yüksek uçanın enginde
Kalmasına taraftarım
Davulun dengi denginde
Çalmasına taraftarım

Mevlaya gönül bağlayıp

Evlat anayı horlayıp
Dövdüğü zamana kaldık
Babaya suçlar derleyip
Sövdüğü zamana kaldık

Bilmezler oynuyor başta

Ayların hayırlısı Rebiul evvel ayı
On ikinci geceye nursun Muhammet nursun
Senin hürmetin için yaratmış Hak dünyayı
Yaratılan içinde birsin Muhammet birsin

Şafak söktü nurunla yeryüzü aydınlandı

Bir fani doğuştan ölümü bekler
Gelenler dünyada göçer diyorlar
Karşılıksız kalmaz bütün emekler
Kişi ektiğini biçer diyorlar

Sarılmayan yara azar zamanla

Zaman durmaz dinlemez yaş gider ileriye
Baktıkça yaşarıyor gözlerim ta geriye
Mazilerle boğulmuş bakın şu serseriye
Ayrılıkmış ölümün acısını ilk veren
Elin derdi bire bir benimki yedi veren

Bir pınar başında elimde kâse
İçmek üzereydim uyandığımda
Ürperdim çevreden bilmem nedense
Kaçmak üzereydim uyandığımda

Sararmış dökülür yapraklar bir bir

Rüzgârın, tipinin önünde setim
Savursun karını aldırır mıyım?
Dağları sırtlamış çabalar yetim
Bilmem bu şeleği kaldırır mıyım?

Sevda bedenimde hayat bulurken