Haşim Kalender Şiirleri - Şair Haşim Kal ...

Dağlara indi de dağlar almadı
Yüksek yaratılmış yerdeyim beyim
Baktım aşağıya makam kalmadı
Nefis anlamıyor hırdayım beyim

Hakikat bedenim topraktan köküm

Dağların sevdası aldı götürdü
Sen yoktun yanımda laleler vardı
Bükük boynu ile beni bitirdi
Ne idi bu hüzün mevsim bahardı

Boynu bükük ne dedimse dinledi

Yaşadığımız çağda ak karaya karıştı
Küfürle bezediler ilim hakka varıştı
Bilim geri planda cahil başa yarıştı
Yarı çıplak dolaştı aydınlar aydınlandı
Köle devrinde gezer karayı ışık sandı

Karlı dağın koyağında sümbülü
Kokar burcu, burcu geleni bekler
Yurt yerinin eksik olmaz bülbülü
Davar sağan kızı gelini bekler

Çadırlar kurulur oba şenlenir.

Hasretin hasreti dağlar özümü
Uzuyor yollarım kader salmıyor
Gözlerim ıslatır gülmez yüzümü
Çilehanedeyim çilem dolmuyor

Ay doğmaz gecemde bulutlar güler

Gururu kibiri terkine alıp
“Hadi üzerime bin! ” diyor dünya
Mânâ ikliminden her dem azalıp
Üç günlük uğruna “yan! ” diyor dünya

Benlik davasında dikip başını

Dağları omuzlamış altında bocalıyor
Nakış olmuş dilinden dileği heceliyor
Gündüzleri uyuklar uykusuz geceliyor
Şimdi susmuş dinliyor hazır kelam bir adam
Sözcükleri yutkunur taşı kalem bir adam

Nerden baksan birdir yolu akılın
Ciğerleri yanmalıdır vekilin
Oyun kokar oynayanlar çekilin
Bağlamayın ellerimi vurayım
Şehit olup divanında durayım

Nakış nakış âlemde âlemlerde gizlidir
Yoluna can verecek kullar eyle Allah’ım
Ananın evladından kulun daha nazlıdır
Sevginde tutunacak dallar eyle Allah’ım

Ol deyince var eden kaderimi yazansın

Belki bir özlemdim konup göçtüğün
Kapımı çalışın omuydu yoksa
Aşkın meyi idi hani içtiğin
Hep mahzun oluşun omuydu yoksa

Gözünde geçmişin izi okunur