Gül Yaprağında Bir Damla
Gül yaprağında bir damla,
Gördüm nameni okudum.
Ben bir zırcahil idim ama
Sevgiyi gözünden okudum.
Gül Yaprağında Bir Yağmur Damlası
Gül yaprağında bir yağmur damlası gibiydi gözyaşın,
Ne kirpiğin engel olmuş yağmasına, ne de kalem kaşın.
İçimi yaktı kavurdu, o derinden çocuksu mahsun bakışın,
Yine de bir sevgi pınarını andırıyordu, sakin gözyaşların…
Gözlerim görüyor aklım eriyor
Evrensel kurallar bu işe yanlıştır diyor
Sen sadakat gösterip sapkın aklına
Görmüyor, bilmiyor, anlamıyorsan
Ben çekiyorum işte kulağını bu da mı yetmiyor
Gözlerin sarhoş ediyor beni
Baktıkça başım dönüyor
Görmek için değil de
Vurmak için bakıyor
Vurduğu yeri yakıp
Harabeler bırakıyor
Tek gözümüz görüyorsa, yarım yamalak hem de.
Aldanıp o gözün gördüğüne, karar vermemeli.
Tüm insanları, iki gözü de kör sanıp, o dem de,
Tüm insanlığa, bilgiç kral olmaya yeltenmemeli.
Göz deyince unutup, kalp gözünü, gönül gözünü,
Gözünle Görmekle Yetinme
Gözünle görmekle yetinme,
Gönlün ile de bak…
Aklınla düşünmekle yetinme,
Ölçüyü, izan terazisine bırak…
Göz Yaşı mı Kaldı
Gözyaşı mı kaldı bu gözlerde ki
Bu ipek mendilin al senin olsun.
Bin parça sevda, ne bir ne de iki,
Zehir olan dilin, al senin olsun...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!