Üç gün gün görelim dedik,
Üç günden de az kaldın be ömür.
Bir varmış, bir yokmuşsun bilemedik
Dünya telaşına daldım be ömür…
Zamanın faniymiş, insanın yalan,
Nasıl bir kadim sevdasın ki bilemedim,
Bir gül gibi takıldın, düşmedin gittin yakamdan.
Sen bana sarıldıkça, ben daha da bilendim,
Kaçmasam da hep sen kovaladın arkamdan.
Dört mevsim, yedi iklim, karda ve kışta.
Laf edip durma:
İmama, camiye, hocaya, hacı emmiye.
Bindirirler bir gün
Dört kollu o yeşil gemiye.
Götürürler anlamadığın dua ve tekbirlerle,
Ezanından,
Gideceğim elbet bir gün
Bir nefeslik bu dünyadan
Sevgilerim kalsın sizlere
Dertlerimi de alır giderim
Yalınkat ve dosdoğru yaşadım
Mekânı zamanla kaynatıp bin bir rayihayla bir kazanda,
Toprağı mübarek, suyu Kevser bu şehre Karaman demişler.
Rızıktan öte, bin bir hasadı devşirmişler bu harmanda,
Üstüne gümüş kubbeler, kalem minareler serpmişler.
Düşen her yaprağı bir filize can olmuş yeşermiş,
Bir kelebek zarafetinde,
Bir kelebek sessizliğinde
Giriverdin fani ömrüme.
Renklendi dünyam,
Aydınlandı hayallerim.
Bir umut getirdin kanatlarında
Bir rüzgârın tülden eteklerinde,
Yıkarken dalgalarını deniz
Dilimlenmiş dağlardan akıyor hayaller.
Martıların, kupadan arabalarla çektiği
Bulutların arkasına,
Bir firara hazır gün ışığı.
Övgülere aldanma
Seni yerden yere vuran yergiler de var
Kırmızı halılarda yürüyorsun ama
Dikenden dokunmuş sergiler de var
Hesaba çek kendini
Karaman Onunla yaşar,
O Karaman kokardı,
Saçlarında elma çiçekleri,
Gözlerinde Yunus Sevgisi vardı,
Bir yanı engin Karaman ovası kadar geniş
Bir yanı Toros Dağları kadar sertti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!