Hasan Ekrem Şiirleri - Şair Hasan Ekrem

Dönmemek üzere olmalı,
Sonsuza olmasa da,gitmek..
Görmemek bir kez daha
Ve bir kez daha duymamak olmalı..
Tek bir an bile,ne bir ses,
Ne de bir nefes,

Kayboldum
Gözlerinden sonra
Bu kalabalık nefeslerin sıcağında..
Ne yana koşsam
Bir çıkmaz sokağın başında buluyorum beni
Gitsem diz boyu soğuk ıssızlık var bekleyen

Rüzgârların önüne kattığı bulutlarla,
Oynaşmaktaydı martılar,
Yeryüzünde aşk vardı,
Gökyüzünde fırtınalar..
Fazla direnmedi sonra yağmurlar,
İndiler birer birer yeryüzüne.

“Baki kalan bu kubbede,hoş bir sada” bırakarak gidilen bir hayatın içerisinde ne çok izler bırakmakta ve ne çok izlerin ruhumuzda attığı çentiklerine boyun eğmekteyiz.
Sadece çalmak işini yaparken bırakılan parmak izleri elden ele de geçer mi bilinmez ama elimizden yüreğimize kadar, yakamozlar içerisinde yanıp sönen denizin dalgaları gibi yürek çarpıntısına sebep olan nice parmak izleri vardır gönül kuytularımızda..Derler ki; her katil dönermiş eserini izlemek üzere olay mahalline..Hiç mi gelmez aklına silmek parmak izlerini,yoksa izlerin varlığını görmek umudu mudur onu yeniden çağıran maktulün göz izlerinin yurduna..

Eski zamanların birinde,lambası ısınmadan ses vermeyen radyoların yerini henüz transistörlülerin almaya başladığı ilk günlerde dinlemiştim “yüzünde,göz izi var/sana kim baktı yarim..” Münir Nurettin Selçuk’un sesinden..

Yaşadığımız,nefes alıp verdiğimiz tüm zamanlarımızda ve hatta şu an bile ben klavyemde siz ise okuduğunuz ekranda ne çok göz izi bırakmaktayız..Bu korkudur,göz göze gelmemek için kaçmamız, yüreğimizin sadece kaslardan örülü kan pompası olmadığını hissetiklerimizden..Göz göze geldiğimizde alıp verilen izlerin çok daha derinlerde bir yerlerde yankılanmasıdır korktuğumuz..Bize bakmakta olan gözlerin içinde başka göz izlerini görmek endişesi ile yanan ruhlarımızın iniltileri ile çınlar geceler boyu uykularımız..Parmak izlerinden ötedir göz izi ve bakışların anlatmak istediğini anlar bir çırpıda kalplerimiz..

Gel desem şimdi
Geceden sonra güneşin doğuşu gibi
Gelmeyeceksin belli..
Oysa günler vardı,
Çağlardı gözlerinde umutlarım.
Ve gelirdin, bırakmazdın beni,

Bakta gül be gülüm,
Gülde geç sanki ne çıkar..
Gülde güller açsın be gülüm,
Gül,kırılsa kalpler ne çıkar..

Takılı kalmış gözlerim, kulaklarımda sesin
Unutulup giden bir eski zaman masalında
Güneşe tutkun kardan adamın sevdası gibi
Gölgesini arayan bir sevdanın yalancısıyım
Sana sesinden dinlenesi şiirler yazıyorum

Düşten arta kalan günlerimin,
Sırları sararmış aynasından,
Göz kırpıyordun içimdeki bahara..
Bir tahta kapı aralığından,
Tekrarı olmayan zamanlarda..

Biliyormusun,
Japon gülünün kırmızısında,
Dudakların var senin.
En uç sürgünündeki yeşilinde,
Yağmurla yıkanmış,çam ormanı..
Gözlerin.

Şimdi aylardan Eylül,
Mevsimlerden Sonbahardır,
Anıların mola yerindedir zaman.


Ne ateş böcekleri kalmıştır,