Yürüyordun çıplak ayaklarınla
İz bırakmadan su üzerinde uçar gibi
Yüreğimin kuytularında.
Umarsız ve habersizdin.
Bir labirentin çıkmazlarında
Gökyüzünün yıldızsızlığına eş
Ak güvercin gecelerde,
Parıldayan kömür karası açlığım,
Seni çaldım ben..
Alıp ak güvercin gecelerin koynundan,
Pamuk ovası ıssızlığının en mahrem köşelerinde,
Sen;
yine çaresiz,kırık ve üzgün,
gayesizliğin en derin gizini çözerken,
sürünürken yaşamak diye her gün,
bitiverir her şey…
Artık gün ölmek günüdür;
Bir gecedir bu yaşadıklarımız,
Şafağa tutsak.
Yer yarılacak demiştik ya hani,
Hayra doğacak tohumlara,
Yol vermeye hani..
İşte öylesine bir gece,
Ben böyleyim işte tanıdın beni artık,
Bittiyse gidebilirsin,haydi git artık..
Git artık bakmadan ardına,
Tereddüt etmeden bir an,
Ve hiç duraksamadan,
Önce gülüşlerindi,
Alıp ruhumu,diyar diyar sürükleyen.
Gözlerindi sonra,
Her an neş’e dolu gülen,şen,sevecen.
Alıp aklımı başımdan,peşince sürükleyen…
O halde “öp beni” dedi çirkin kurbağa.
Prensesin yüzünü bir hüzün bulutu kapladı..
“ Ya Prens olmazsan…”
Sorun değil ki, diye cevapladı Çirkin Kurbağa..Ne olmadığım ortaya çıkar böylece..Bu da güzel değil mi sence?
Gülümseyişin,
İçimde açan milyonlarca çiçek.
Ve ben,
Her açan çiçekte gülümseyişinle,
Koşan günde binlerce kez sana.
Var olan seninle,
Önce bir taç yapacağım,
Bembeyaz papatyalardan.
Zenci çocuğun gülüşündeki,
Mutluluk kadar duru ve parlak..
Sonra,bir çift güvercin,
Bir çift kelebek,ne istersen..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!