“Hiç kimseyi aldatma,çünkü sonunda ucu dönüp sana gelmeye mahkumdur.. Bu herkes için geçerlidir.
Fakat ilk önce kendini hiçbir şekil ve şartla kandırma.. Bu ikincisi öyledir ki bir kez daha denemeye fırsat bulamayabilirsin de..Dikkat et çevrene,nerede yıkılmış,dünyaya küsmüş,hayata kahretmiş varsa yada insanlara kötü nazarla bakıyor,onlara itimat edemiyor ve hep yalnız kalıyorsa,işte onlar işe kendini oyalamakla başlamış ve kendini kandırmaya kadar gitmiş,hüsrana uğramışlardır.
Onlardan olma ! Hiçbir zaman kandırma kendini..Olayları ne hep iyi yanından gör ne de hep kötü yanından..Çünkü o en iyiyle,en kötü birbiriyle öyle yakınlardır ki,bunu yaşadık sıra anlayacaksın..Onlardan olma dedim,bunda samimiyim fakat,onlara acımayı unutma..Ancak acımayı iyi ölçüle,bu da önemli..Dilenciye de acır insan,onlara öyle bakma sakın..Onları vereceğin üç-beş kuruş umutlarla kandırma,biliyorsun bu birinci tür kandırmaya girer ki sonu,başta dediğim gibi sana ulaşır..Çok dikkat et..
Hep aldatmaktan bahsettim ya aldatılmak? O çok daha acı tabii ki,yalnız senden ricam aldatan olma ve seni aldatırlarsa onlara en iyi duygularla bak ve bu kez bir dilenciye acırcasına acı..Bu arada o üç-beş kuruşu atmayı da ihmal etme.İhmal etme ki ne çok alçaldıklarını,düştüklerini ve iğrenç olduklarını anlasınlar..Sadakanı vereceğin anları da iyi seç,en azın en değerli olduğu anı bul..
Önce kendini,sonra diğerlerini aldatmadıysan bu zaman seçimini sana gönül rahatlığıyla bırakıyorum,değilse..; önce kendini düzelt..”
Fırtına öncesi sensizliklerle dolu bir okyanusun orta yerinde,
İmkânsızı arayan bir yelkenliyim şimdi…
Ellerini aramakta ellerim….
Yokluğun, unutturmuş gökkuşağı renklerini
Gecenin karanlığı çökmüş yüreğime habersiz.
Her köşe başında bir başka korkunun gölgesi büyümekte,
Issız sokakların en ücra köşelerinde,
Senden çok uzakta şu yaban elde,
Karanlığa terkedilmiş yapayalnız caddelerde,
Sen aradım güzelim, seni andım 25. saatlerde.
Seni aradım bomboş kahvelerin loş karanlığında,
Masmavi,
Engin denizler misali gözlerinle,
Ümitle beklediğim sen güzelim,
Hoş geldin..
Güneşleri kıskandıran,
Anılardaki sisleri yırtarcasına bir ses geliyor,
Ardından o’nu doğrularcasına hafiften bir ıslık sesi.
Kara tren geliyor,kara dumanı,masmavi anılarıyla,
Ve alıp götürüyor beni uzaklara,en uzaklara..
Bir başka bahara kaldıysa eğer,
Bunca zaman beklenen,hasat günü,
Alıştık artık demeyip elbet,
Ellerimizle dereceğiz sonsuzun gülünü…
Bir ümit olsaydı,
Herkesin uyuduğu şu sabah vakti,
Penceremdeki çiğ tanesi kadar,
Ne dağlar engel olurdu karşımda,
Ne de soğuk esen rüzgar….
Bir limon çiçeğinin kokusu çağırır sizi,
O en uzak bahçelerden,
Önce kokusuna tutkun,sonra ışıltısına..
Tüm algılar doludizgin,uçarcasına,
Kollarında bulursunuz kendinizi,
Yeşil ve beyazın.
Ardımda yokluğunun fırtınası,
Bir başka düşün peşince iz sürüp,
Ta ufka kadar süzülüp gittim..
Bir ceviz kabuğu yelkenliye açıldı,
Nar çiçeği bulanmış ıslak gözlerim..
Şimdi, sensizliğin denizlerinde,
Çok uzakta ufukta,
Gök rengince bir nokta.
Özlemin biteceği gün,
Takvimde olmayan yaprakta..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!