Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Gönül sevgi içer,kafayı bulur,
Her sese aldırmaz,bakınıp geçer.

Aşkın şarabın dan,sarhoşta olur,
Cahilleri görmez,sakınıp geçer.

Aşk yiğidin belasıdır,
Ezanların selasıdır,
Köle eder bir dilbere ,
Aklın yürek yarasıdır.

Aşk okuyla vurulursun,

Sende leyla gibi ol derim ama,
Aklı olmayanın dinide olmaz.
Kaygısız günahsız kul derim ama,
Fikri olmayanın kendide olmaz.

Karun’dan zenginsin Nemrut’tan yüksek,

Söyleyin;
Şu akrep denen yaratığa,
Her taşın altından çıkmasın.
Bir faydasını görmedik,
Bari ayak altında dolaşmasın.

Bir vadi ortasında,ak saçlı çınar gördüm,
Çınar’ın gölgesinde,bir sonsuz hayal kurdum.
Bir yanda akan dere,öbür yanda şelâle,
İçen le mutlu oldum,kaçanı korkak buldum.

Satıp satıp şımarın, yiyip içip zıbarın,
Hortumlayıp aşırın, aksırınca tıksırın.
Bunca salak,dalkavuk,doymaz sa yüce tanrım,
Soylarını kurutup,toprakla tanıştırın.

Hasan Arpacı,2017,Üsküdar

Ben derdimin çaresini,
Nerde buldum bir bilseniz,
Öğrenince şaşırarak,
Alay edip gülersiniz.

İnsanların hikmetini,

Ortalık sakin,
Ruhlar dinlenmiş,
Düşünceler fişlenmiş,
Nağmeler arşa yükseliyor,
Akın,akın...
İnsanın içinden dinleyesi geliyor,

Hayat merdivenlerini,
Adım adım çıktım.
Vardığım yerde,
Yangınla karşılaştım.
Kimi dumandan boğulup,
Kimi ateşle yanıp gitti.

Mevki makam için yalan söyleme,
Gelmişi geçmişi viran eyleme,
Kimseyi kınama kusur gözleme,
Hayat kısa hayat,çokmu sanırsın

Karıncanın hakkı,farenin hakkı,