Harun Ertaş Şiirleri - Şair Harun Ertaş

Güzel seviyorsun diyor utanmadan
Birde birde gözlerime bakamadan
Ben onun gönül yası yarası
Ah bile nazlanıyor hala bana

Şu sur duvarlarına ulaşıyor

Sen bana bir baktın
Belki sebepsiz gülümsedin
Ben ümittir diye de
Kalbimden ödün verdim

Bahtsız bir kaderde,

Anlıyorum artık... Anlıyorum
Bana karşı bu sismik hislerini

Ne uzakta ne yakındasın artık
Arafta gibi ama ölmekten daha meçhul

Bir kuyu olsun sevdam
İçinde azda olsa su bulunsun
Terler kanıma karşına dek
O kovayı elimden düşürmem

Hislendim sana bir kere

Ben bu hayattaki en mutlu mahkumum
Gönlünde tutukluyum
Seni sevmek için girdim bu avluya
Ve çıkmayacağım öyle umutluyum

Bak soğursa evimiz

Gölgem gölgene düşse
Hala beni sevmedin diyor
Gözlerim kan akıtsa bile
Sadece iyi olduğunu bilsem o bana yetiyor

Hala unutmadın mı diyenler var.

Sana yazdığım şiirleri,
Kafamdaki evin duvarına yazdım
Sahibi geldi, silmeye kıyamadı
Sen nasıl bir fırça ile sildin?

O sanatçı benim ahali

Sonra yağmur damlaları,
Hissizleşip azalınca anlıyorsun
Sonra yavaş yavaş duruyor
Acı olanda Güneş'te izleri kurutuyor

Aşkta böyle ya...

Günceme yazdım sabah 5 civarı
"Gözümdeki inci,
Neden hâlâ düşmedin içimden?"
Okur musun birgün olmadığım vakit?

İnanın ne sevmesi umrumdaydı,

Gözlerinde büyük bir liman
Sessiz sedasız bir gemiydim ben
Çarpıyordum sessizce kayalıklara
Tutundum sana, büyük dalgalara rağmen

Aldım elime bir papatyayı