Hamza Mamaş Şiirleri - Şair Hamza Mamaş

Hayat uzunca yol.
Bazen eğri
Bazen doğru…
Salınır yolcuları.
Bazen deli,
Bazen doru.

Yokluğunda çok ufuklar dolaştım.
Döndün demek.
Hoş geldin.
Özlemişim seni…
Öyle efkârlı bırakmıştın ki…
Gelişinle sevindirdin.

Yol bu idi.
Han bu.
Su bu mu?
Ne o?
Kudretlim; titriyor musun?
Ölüm korkusu mu?

Yıllarımızı verdik.
Koskoca bir ömür gitti.
İstanbul büyüktü zaten,
Bak sizlerde bunu öğretti.

Umudumuz vardı

Ne varsa ellerinde salıver gitsin…
Ufkunu kapatan her şeyi,
Kalbini karartan herkesi at hayatından.

Efkârına teslim olma.
Efkârlanma.

Ne diyeyim ki sana;
Şarabın keyfi, neşe membağı gibisin.
Hem hayal, hem hakikatsin.

Biliyorum, yoldasın biliyorum.
Sana türküler gönderiyorum.
Dualar,
Sözler,
Melodiler...
can!

Ölümsüz olanlara tüm haklar helaldir.
Lakin ölümlülerle hesap için ahireti beklemek gerek.
Üç günlük dünya hayatına aldanıp...
Haramdan nasiplenenlere gülümseyerek bak ve geç.
Ahirette karşılaşana kadar...

Seni sevmek haddim olsa da.
Hakikatte; hakkım asla değil.
Görünüp yok olsan da gönül dünyamda,
Unutmak seni, sonsuza dek mümkün değil.

Değil mi ki; adın yalnızlık;
Baş başa olsak ne yazar.
Seninle geçen her anımda,
Uçsuz bucaksız bir hüzün var.

Bilirim 5 dakika uzak duramazsın.