Ferhat dağları delmiş, Şirin'e aşkı için
Konu Allah oldu mu bu tembellikler niçin?
Hey gidi Ferhat'ım hey, vur kazmayı dağlara
Dağlardan gelen o ses, Allah desin çağlara
Açıldı...Hayal perdem
Odam aydınlık oldu
Sükunet çöktü bir dem
Ruhum huzurla doldu
Sonsuzluk az ötede
I.
Hüzün makamında besteleniyor dertlerimiz
Bir başka ülkeden haber getiriyor gökyüzü
Buğulu bir cama yazılanlar gibi;
Hasretlikler demleniyor sıcak yaralarımızda
Ve matemler vuslata dönüşüyor tebessümünle
Biter bir gün kaybolur, ne varsa sessiz biter
Gündüzler gece olur, bir gün aydınlık biter
Açılır bütün sırlar, meçhuller ve giz biter
Umudun doruğunda, elbet karanlık biter
Bir sabah güneşi gibi doğuyor sûretin
Bilmiyorsun uzaklarda kimler, neler var
Zâtından bihaber neşredilen kelimelerin;
Mevcûdiyetinden dahi habersizsin
Belki bir şiir mırıldanıyorsun yağmurlu pencerenden
Hem hayatın ağır yüküne
Her şey, her şeyde gizli biraz
Ve herkes her şeye bir nebze muhtaç
İnsan; bir âlem-i sağîr
Ve kâinat; insan-ı ekber
Bütün her şeyin
Ve külli herkesin Rabbi
I
Tüm başları bir bir öne eğen bir Allah vardır
Alın yazısının çok ötesinde bir yazgı gibi
Kimsesiz bir hastane köşesinde
Yapayalnız bekleyen
Çaresiz bir hasta gibi
Bekliyorum yıllardır
Son nefesini yeni vermiş
Hayat dediğin
Elbette iki yanadır
Dünya sahte yüzeyken
Ahiret esas mekandır
Adam dediğinde
Yine iki taraftır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!