Hamit Kalkan Şiirleri - Şair Hamit Kalkan

Gördüğün düşünü eğer hayıra
Yormak istiyorsan haydi yor bana
Benden kaçtın yoksa el mi ayıra
Sormak istiyorsan haydi sor bana.

Bir gün cananıma düşersem uzak

Seni yaralayan bir ok olmaz da
Eğer dost sözüyse halin perişan.
Serinleşen kalbin asla yanmaz da
Yanan aşk közüyse halin perişan

İstersen… yaşatırsın,
İstersen… öldürürsün.
İstersen… ağlatırsın,
İstersen… güldürürsün.

Tutmak istiyorum elini müsade edersen
Kırılmam sana. Boş ver deyip gidersen.
Sadece kaçırma o derin bakışlarını ,
Ben bakmam gözlerine sen istersen.

Suskunluğun içinde boğma beni

Havada yel var
Gözümde sel var
Gönlümde el var
Huzursuzum ben.

Karadır yazım

Katran karası bir gecede
Kaybettim kendimi arıyorum.
Çözümü olmayan bir bilmecede
Sorular içinde kendimi arıyorum
Kapısı kapanmış yüreklerin
Uykuya dalmış gözlerin

Hazan olan ömrüm sararıp soldu
İki yana düşen kolumu gördüm
Yaşam savaşında umut kayboldu
Tutarken kırılan dalımı gördüm.

Küsmüşüm dünyaya, hayattan bezgin.
Meçhulün yolcusu, yorgun gibiyim.
Koşarken kaderim vuruyor dizgin
Gönülden gönüle, sürgün gibiyim.

Niyazdayım Hakka,açık ellerim

Sen üzülme.
Nasıl geldiysem, öyle giderim.
Kaderim, yine gülmedi derim.
Bir sızı yaksa da beni derinden
Öleceğimi bilsem de kederinden

İstanbul sokağı bu sabah sessiz
Kaybı var da, tıpkı yas çekiyor gibi
Kimse yoktu, sanki kalmış kimsesiz.
Boynunu eğmiş te bakıyor gibi.

Ne oldu bu şehire