Halit Korkmaz Şiirleri - Şair Halit Korkmaz

Memleketin boranı, yağmuru, kar'ı buz'u;
Çilesi üstümüze kartal gibi üşüşür,
Cephede garip ölür, beyler kızartır kuzu,
Parasını zenginler borcu fakir bölüşür.

Yüz ve kolları yıka, baş ve ayağı meshet
Huzura durmak için Kur’an’da böyle abdest

Dost yâren akıp gitti,
Biz perde açıyoruz,
Ömür pazarı bitti,
Kâr zarar sayıyoruz.

Nefs benlikte fasitti,

Bu göklerin ve yerin yoktan var edeni kim,
Bu tasavvur' ahkâmın var mıdır silsilesi,
Zulümden inleyene yok mu imdadı tahkim,
Zihinler hep düşünür bitmez aklın çilesi.

Haram da olsa aşı pişiriyor kazanlar,

Haklar bir mevzu mudur yoksa bir mevzî midir,
Kendince haklı olmak keyfince sezgi midir,
Adaletin ağına kelebekler takılır,
Kartala delip geçmek Tanrıdan tevzî midir.

O lale boy, ol sim endam, Füruzan sîmâ gördüm;
Lâl oldu dilim damağım, lâfazan bülbül gördüm.
Kitap olsa bir nefeste, okur, tapar, inanır,
Lâlezarda gül-i cihan, âfeti yekta gördüm.

Güller kokuna meftun kıskanır sen geçerken,
Lâleler sana nispet kıyâmda renklenirken,
Hâfızalar donmakta bütün âşıklar suskun,
Bülbüller mey'e düşmüş sana âvâz ederken.

Nice endamı güzel yolcu var bu kervanda,

Ömür ilerledikçe paraya tamah artar
Serveti çoğaldıkça çok sevinir ahmaklar
Ölümü yaklaşıp da malıyla övüneni
Ucuzundan sal ile altın teneşir paklar

Mâzide aşkına bağlandığım an-
Sinem de yatırdım benimsin dedim!
Gönlümün içinde boşalttığım han;
Sıcak nefesinle ısınsın dedim.

Nöbetteyim daim, ki aşkı vatan-

Bedeninde tam tesettür, ruhunda her şey ayân
Pîrüpak gel bu fakire, destanlarda olmayan
Kuş yuvasında çatı yok hepsi gider cennete
Sen de ay ol, dal denize, sâde anadan üryân