Halit Korkmaz Şiirleri - Şair Halit Korkmaz

Atılacak varlık yok atarsan akıl değil,
Topraktan temiz geldik giden steril değil,
Varlığı atık yapan çöplük düşüncelerdir,
Adını çöp koyduğun hiç bir şey atık değil.

Tenimi ve terimi, içimi ve dışımı,
İğrenç kokutan sensin…
Dişimi dudağımı, dilimi damağımı-
Akşam sabah kanatıp
Beni korkutan sensin…
Artık bilgi dağıdır, bilip ölmek çağıdır,

Memleketin boranı, yağmuru, kar'ı buz'u;
Çilesi üstümüze kartal gibi üşüşür,
Cephede garip ölür, beyler kızartır kuzu,
Parasını zenginler borcu fakir bölüşür.

Yüz ve kolları yıka, baş ve ayağı meshet
Huzura durmak için Kur’an’da böyle abdest

Dost yâren akıp gitti,
Biz perde açıyoruz,
Ömür pazarı bitti,
Kâr zarar sayıyoruz.

Nefs benlikte fasitti,

Bu göklerin ve yerin yoktan var edeni kim,
Bu tasavvur' ahkâmın var mıdır silsilesi,
Zulümden inleyene yok mu imdadı tahkim,
Zihinler hep düşünür bitmez aklın çilesi.

Haram da olsa aşı' pişiriyor kazanlar,

Haklar bir mevzu mudur yoksa bir mevzî midir,
Kendince haklı olmak keyfince sezgi midir,
Adaletin ağına kelebekler takılır,
Kartala delip geçmek Tanrıdan tevzî midir.

O lale boy, ol sim endam, Füruzan sîmâ gördüm;
Lâl oldu dilim damağım, lâfazan bülbül gördüm.
Kitap olsa bir nefeste, okur, tapar, inanır,
Lâlezarda gül-i cihan, âfeti yekta gördüm.

Güller kokuna meftun kıskanır sen geçerken,
Lâleler sana nispet kıyâmda renklenirken,
Hâfızalar donmakta bütün âşıklar suskun,
Bülbüller mey'e düşmüş sana âvâz ederken.

Nice endamı güzel yolcu var bu kervanda,

Ömür ilerledikçe paraya tamah artar
Serveti çoğaldıkça çok sevinir ahmaklar
Ölümü yaklaşıp da malıyla övüneni
Ucuzundan sal ile altın teneşir paklar