Sevgiliden hatıra şehir ki, yârim benim
Ahirette Cennet’tir, Dünya’da ‘var’ım benim
Vücudum parçalayıp, baş gövde ayırsalar,
Bir yanım Medine’dir, Kudüs’tür yarım benim.
Ne ufkumdaki güneş yakar,
Ne mevsimler bana yar olur,
Sular hep mecrasında akar,
Gider kendi yolunu bulur…
Cehennemin benzeri, mağmanın üstündeyim,
Kurtların kılığında, kuzununun postundayım,
Mahrum etme ne olur sensiz güzelliklerden,
Ölsem yar kastındayım, kalsam yar dostundayım...
Ölürken,
Uğruna yaşamayı göze almışım,
Yaşarken,
Adını taşımaya söz vermişim
Ten saklıdır tütende
Doldurdun kabımı üstten taşıyor,
Bir nimet ki boyu beni aşıyor...
Var edensin varlığınla var olduk,
Her ne ki var, hepsi senle yaşıyor…
Sevincimi, hüznümü sayfa sayfa yazmıştım,
Günler değil seneler, daldan dala gezmiştim.
Gündönümü, fırtına, yaşamıştım sezmiştim,
Beni terk edip gitti, vefasız bir yar gibi...
Gözüm geride kaldı, sezmiyorum yarını
Sıcağın hayat verir, bırakmam ellerini.
Ve onlar sız yaşamak büyük ödündür bana.
Gölgene sığınmışken güneş ve ay seninle
Kutuplara sığınmak büyük sürgündür bana
Zemherinin soğuğu buharlaşır Cimin’ de,
Tipi boran kaybolur ve karlaşır Cimin’ de
Cennet ırmaklarıdır, şu dağlardan çağlayan
Dert, kasvet ve hüzünler baharlaşır Cimin’ de,
Yaşanası çağları, bahçeleri bağları,
Duvar diplerinde yıkık çaresiz,
Ağlayıp sızlarken beni gördün mü?
Sen avcıysan ben yaralı ceylanım,
Ova senin, dağlar kaçak yurdum mu?
Kıta kıta at sürüp nal şaklatan o erler,
Bir ilkbahar seliydi ırmaklarca coştular.
Al yeleli atlarla dolu dizgin serhadda,
Dört nala gden değil, gökte uçan kuştular.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!