Oynuyordu bir çocuk gölgede,
Elinde oyuncağı, güle güle.
Mutluluk saçıyordu etrafa.
Ağaç ona dal uzatıyordu,
Engel oluyordu kızgın güneşe.
Gökten gelen bir ala karga,
Mutluyum seni sevmekten,
Bunu asla unutma.
Mutluyum gözlerinde ki,
Işıltıyı seyretmekten.
Nefesimi tenim hissetmekten,
Mutluyum.
Oğlum Halil,
Gel sözümü dinle.
Mutluluğun sırrı bende.
Mutlu olmak istiyorsan,
Sana anlatayım dinle.
Çok televizyon izleme mesela.
Kuşun sevdası uçmak
Yaşamak için özgürlüğü.
Özgürlüğün tadını,
Tanıdığı ilk günü.
Yaşamak neydi sorsalar,
Sokağımızı gözledim.
Sokağımızdan geçen yolcuları gözledim,
Dün akşam üstü.
Meğer ne çoklarmış.
Bir o yana bir bu yana giden,
İnsanları bir tarafa bırakırsak,
Sen ki hayatımdan bir yaprak gibi kopan kadın.
Aklına bir şey gelmesin.
Sana kırgınlığım yok.
Gittiğine kendin pişman olacaksın.
Pişman olup döndüğünde,
Birde bakmışsın.
Kaşlarını çattığında,
Upuzun bir duvar gibi,
Görünürdü suratı.
Duvarı delecek gibiydi,
Bakışları.
Yarı ağarmış sakalı,
Fark etmek zor değildir onları.
Onlar kader mahkümu.
Kaderin oyunu,
Onlara farklı oynadı oyununu.
Saplanmış gibi kara çamura,
Öylece kalakalırlar hayatın ortasında.
Paltomu giysem.
Şapkamı başıma taksam.
Atkımı boynuma dolasam.
Evden dışarı çıksam.
Ayaklarım beni nereye götürürse,
Oraya doğru yürüsem.
Hayat insana öğretir yaşamayı
Öğretir acılara katlanmayı.
Doğan güne bakmayı,
Açan bir çiçekte,
Hatırlatır yaşamayı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!