Hakan Pomakoğlu Şiirleri - Şair Hakan Po ...

Kan kokuyor o güzelim çiçekler kan...
Kim ürkmez kana susamış canavardan

Kana bulanmış dünya yâ Râb, el-aman
Dört bir yanımda kan ağlıyor müslüman...

Dünya kırk kulplu kazanmış
Bir kulbundan tutan kazanmış
Kim ki harîs kuyusun kazanmış...

İstanbul, 2002

-köşeye sıkışmış bir kediye asla havlama!..

ah be gülüm
ölürsün di'mi
sevdan uğruna
o büyülü ışıltılı özgürlüğün

İncidir...
Dişlerin dedim be gülüm incidir
Gönül gözü kör olur hem kincidir
Gamzen okuna zerre zârım olmaz
Dudak bükmen zirâ gönlüm incidir...

Bendedir...
Aşk sende, öz sende, sâye bendedir
Küsurat bende, mağfiret sendedir
Fâniyim, Bâki sensin, hüküm sende
Ol bâbda cümlemiz sana bende'dir...

Başla...
Çalış evladım hele canla başla
"N'olacak!..." deme iki el bir başla
O, dilerse az çoklardan bol olur
Hele sen bir bildiğin yerden başla...

Yara...
İşbu son sözümdür diyem o yâra
Ölmek değil boşa yaşamak yara
Bu tohumun hasadı değil bura
Umula bu söz gönüller uyara

kıl tüy ne var yoldurur baştan ayağa da aldırmaz hele burnundan kıl
taife-yi nisa yahu bu ne mantık çözer bu muammayı ne akıl

İstanbul, 2003

Bozuk plak gibi dönüp dönüp tekrarlamaktayım geçmişimi
Yeni, pörsümüş kalmış dudağımın kenarında öyle garîb
Gördün nasıl isteme-istemeye boynu bükük gidişimi
Ne şarkın büyüsü kaldı gayrı ne o eski şen şakrak mağrîb

Adıyaman, 2002

sevdamı suçuma saymışlar ızdırabımı da zevke
bakma bu gamsız halime umduğuma kâr mı diyorsun
beni böyle yüzüstü bırakan hasmım olaydı keşke
koynuma çöreklenmiş o vefasıza yâr mı diyorsun...

Adıyaman, 2002