Vakti varken
Gülümsemeli insan..
Çiçek toplamalı,
Dolunayı izlemeli,
ve hatta ağlamalı yeri gelince..
Sonbahar gelip de
Rüzgar esti şehrime
ve uçurdu bütün kötülükleri..
Melekler huzur serpti üstüme
cömertçe..
Uykusuz gecelerimi çöpe attım,
Onsuz sabahlardan kaçmıyorum,
Ve durdu dünya..
Güneş bile şaşırdı o gün,
doğmalı mıyım dedi..
Zaten ışıl ışıldı her yer
Parlıyordu yeryüzü onların ışığından
Yansıyan sevgiydi
Bu yol ne zaman bitecek
Ben ne zaman düşeceğim ayaklarının dibine
Ya da nereye kadar koşacağız birlikte
Yorulduğumda yardım edecek misin
Kan-ter içinde kalıp bir bardak su istediğimde
Benden korkup kaçacak mısın
Unutma dedim,
Seni sevmek benim tek derdim..
İşim gücüm,
varım yoğum sen..
Gün başlıyor bitiyor
aklımda hep sen..
Yorgundu..
Her sabah baş ağrısıyla uyanmaktan bıkmıştı..
Cevaplandıramadığı sorular beynini yerken
anlamlandıramadığı cevaplar canını sıkıyordu..
Yokolan her saniye onun için bir kazançtı belki,
Ölüme atılan bir yeni adımdı..
Hayat bir masaldır dostum
Cücelerden birisin sen de..
Korkma sevmekten
Yaşamı içinde hisset ve gülümse hep
Ağlarken bile gülümse
Umutsuzluğa düşme hiç bir zaman
Yıldızların ışığı
gözlerinden yansıdığında yorgun yüzüme,
Sular ısındığında,
Bittiğinde hüzün ve gözyaşı mevsimi,
Tam alışmışken ellerim
ellerinin terine
Güneş hiç batmazmış
Son diye bir şey yokmuş
Acılar gelir, kapıyı çalar
evde bulamazsa çeker gidermiş
Göze alınası bütün riskler alınmalı
Dolunay görünmüyor artık
penceremden..
Gökyüzümü bulutlarla kapladın sen..
Temmuz sonu yağmur yağmış gibi
Ve martılar artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!