Hacı Gürbüz Şiirleri - Şair Hacı Gürbüz

İçim volkan gibi yanıyor sanki
Seninki kiprit bile değilmiş
Gözlerim ırmaklar olup aglarken
Seninki de damla bile değilmiş

Sevdan gönlüme açmışsada yara

Bulandı gökyüzü yelle karışık
Egildi toprağa yere yapışık
Çobanlar ıslanmaya zaten alışık
Kötü senin işin ey çoban kardaş

Çakan şu şimşekten tüyler ürperir

Bakma sen güler yüzüme
Matrak konuşan dilime
Pırıldayan gözlerimse
Durmaz ağlar gecelerde

Mutlu neşeli halıma

Bir sevda düştü içime
Memleket sıla hasretlik
Emeklerim büyüyordu fikrimde
Keşğe gelmeseydim köyüme

Kavaklar söğütler dikmiştim kıyıma

Nerende sakladın bu karı şimdi
Baharı beklerken üşüttün bizi
Anlıyorum kızdın sen gayri
Karınla dolunla düşündür bizi

Suçlu kulun suçunu bilmez

Duyuyorsan bu sözlerimi
Sanadır kalbimin sitemi
Çok gördün bir kere gülmemi
Ağlıyorum duyuyormusun

Ayrılıklar acı gönüller beraberce

Sevme delice şey
Özlem Sevinç ızdırap
Zaman ilaç dediler
Unuturum demiştim
Uçarken ellerimden
İçim de ince sızı

Dökmek istedim derdimi bazen
Dostluğa muhtaç kalp ilke beden
Kime sığındıysam oldu yılan
İnsanı seçemedim seçilmiyorki
En de yakınım vurdu darbeyi
Düşmandan yanımı oldun emmi

Sevmek hayat ayrılıklar yalnızlık
Unutulmuşluk bana daha acı
Bitti gençlik sevilmiyor başkası
Bir tek resminle konuştum yıllarca

Mutlulu ifade sahte yüzümde

Bakışın sertelmiş kınalı kuşum
Sevdan kalbimdir öldürme beni
Gökyüzünde özgürce uçarken
Kırıp kanadımı düşürme beni

Rüzgar koparsın saçını senin