Habip Altıok Şiirleri - Şair Habip Altıok

Hacı Bayram Cami avlusunda bir ihtiyar...
Anlatır derdini bildiğim kadar.
Bedeni tutmuyor, dizi titriyor.
İçini döktü sonuna kadar...
Paltomu attım sırtına
Al, giy şunu, bak çok soğuk dışarı.

Duysun bütün dünya, duysun sesimi,
Altaylardan gelir ırkımız bizim.
Ötüken tutarken benim yasımı,
Sarayları basar, kırkımız bizim.

Demir dağdan, Kafdağı'ndan geliriz,

Çıkmış ekranlara koca adamlar,
Ne utanması, ne arlanması var.
Kaleminden zehir, dilden kan damlar.
Otursalar zarar, kalksalar zarar.

Hesabı bilmeyen müflis bir tüccar,

"Tohum ekilmezse,"
"Masal anlatılmazsa,"
Ölürmüş...

Dokunmadım sabuna suya,
Biraz şundan, bundan yazdım.

Uyan Memmet emmi uyan
Memleketi var bir soyan
İflah olmaz çok uyuyan
Memmet emmi artık uyan...

Memmet emmi Memmet emmi

Yanımda görünce gökteki ayı,
Karışladım alnını bir uçtan uca.
Çok büyük denilen yalan dünyayı,
Bir adımla geldim, gittim bu gece.

Kurmuşlar aleme koca bir çarşı.

Çıkar için değişen pek çok insan müsveddesi tanırım.
Bukalemun olmak da bir karakter meselesi sanırım.
Siyahmış, beyazmış, ya da sarı, kırmızı, bence fark etmez.
Renkten renge girdikçe beşer, insanlığımdan utanırım...

Divane gönül, ne havalanırsın.
Gün gelir kanadın, kolun kırılır.
Verilmeyen hesap orda verilir,
Ölçer bir terazi, pul seni bulur...

Bil ki, kul hakkı yedikten sonra,

Müslüman mezarda şimdi
İpliği pazarda şimdi
Yanmaz kefen satarım
Hedefim nazarda şimdi.

Yerler içerler azarlar

Her top sesinde şarapneller düşerken yere,
Bir komutan sesi duyulur, "gir siperlere."
Can veren Mehmetleri görsen bir kere.
Türklüğün kıyama durduğu, yer Çanakkale.

Bu gelen bir tufan, kasırga, Türk'ün ordusu.