Güvenç Gürses Şiirleri - Şair Güvenç Gürses

Senin parmağına diken batınca
Ciğerime hançer saplanır benim.
Kılcal damarından az kan çıkınca
Şah damardan kanlar fışkırır benim.

Bir damla gözyaşın yere akınca

Güvenç'in hep oyun varken aklında
Çoban oluverdi çocukluğunda.
Kuzularla gezdi küçük yaşında
Çilhane Çoraklık ve de Hanbağı.

Her çubuktan bir bir üzüm dererken

YEMİN

Bir insan ki ediyor şeref üstüne yemin
Ben ise, onun şerefsizliğinden çok emin.

Yalan söyledi, riya da yaptı daha demin

Eğitim ordusun bedelsiz eri
Gittikçe sönüyor yiğidin feri
Aç kokar nefesi sararır teni
Öğretmen kutsalmış (!) güldürmen beni...

Kişiliğin sorar isen çok uttu*

“Alem Adem, Adem de alem içindedir,” Hacı Bektaş Veli

Kendimden kaçarak bir dosta gittim,
Dostumun derdiyle ben yine bittim.

Dost yanından gidem derken evime,

Bozulmuş gıdaları
Pazarda satan bizde.
İnsana kazık atan
Müsvette esnaf bizde.

Şehirde ateş eden

Bak diyor Hacıbektaş
Kadınları okutun
Batması haktır inan
Okumamış toplumun.

Okumak hazinedir

Anlayana alimler en büyük kitap
Hacı Bektaş yapmıştır ehline hitap.
Bektaş yaptı Üss-Ül-Hakika’yı kitap
Bununla Mevlana’ya yapmıştır hitap.

Şathiyye’dir Bektaş’ın yazdığı kitap

Zayıfla kuvvetlinin timsali olan
Ceylanla aslanı gerçek dost yapan,
Zalime mazlumlukla uysallık katan
Hacı Bektaş adına fakülte nerde?

Karanlıktır sonu ilim yoksa yolda,

Aslanla ceylanı dost edip tutan,
Hacı Bektaş Veli talibiyiz biz.
Enel Hak diyerek Hakk'a yürüyen,
Gönül ateşinin aleviyiz biz.

Dört kapı kırk makam ne imiş bilen,