Güvenç Gürses Şiirleri - Şair Güvenç Gürses

Ukala insanla yola gidilmez
İki söz söyleyip sohbet edilmez
Budala cahile sırtın dönülmez
Böyle insanları dostun eyleme.

Hatasız dost arar cahil kalanlar

Gittikçe ağırlaştı yük oldu bileğimde
Sanki Toroslar oldu şu dertler yüreğimde,
Hüzün doldu içime sanki denizde vurgun
Gönül yorgun Can yorgun Ten de onlardan yorgun.

Katre katre dökerek anlatılmaz fertlere

Dersli hayat ne kadar zor olsa da,
havası yeter.
Ders çalışmaktan ayrılmak,
tembellikten de beter.

Dersin stresini değil,

İlaçlar zehirler gönül kanımı
Tabip bile bilmez zehir anımı
Dostlar da anlamaz gizli yanımı
Bin derde bedel bir derin yaram var.

İçin için kanar kötü zarım var*

Ben barışık isem kendi kendimle
Senin şu sözlerin vız gelir bana,
Sen meşgul olurken kendi derdinle
Benim söylediğim boş gelir sana.

Beğenilip beğenmek de elinde

Yürek acısının ne olduğunu
Yürekleri yangın analara sor.
Anarşi Hürcan'ı alıp yutunca
O acıyı Remzi, Latife'ye sor.

Şu, Bahçelievler katliamında

Tabi ki yıldıramaz beni bu dünya
Nasıl yıldırsın ki…

Makam için yalan
servet için şaklaban
ve olmadım

Nice makam sahibi var
Makam onu adam yapar
Adam gibi adam da var
O makamı makam yapar.

Özyeşilli horozlar var

Gülüp eğlenirim ben buralarda
Sen neler yaparsın Ankara’larda
Desem de yalandır inan ki bana,
Söyleme desen de bu ev dar bana.

Aşkımı duyurmak istesem sana

Çok özlediysen 'gel' diyorlar amma
Özlediğim her an nasıl geleyim.
O sözler birazcık düz mantık oldu
Keyfim gıcır oldu mu ki geleyim.

Ekonomik kriz bacayı sardı