Güvenç Gürses Şiirleri - Şair Güvenç Gürses

Sarıkamış, Çanakkale, Galiçya, Hicaz’da
canlar savaştı
vatanları uğruna.

Donmuş yiğitlerin üzerindeki
Sarıkamış dağlarında kar

Elinde malın varsa dost görünen çok olur
Malım kalmadı dersen yanındaki yok olur.

Dünya malı gitmiyor bu dünyada kalıyor
Mala tamah edenler ölürken de salıyor.

Dalmaçyalı tipinde narin ellerin
Kadife gibi senin güzel dillerin
Doğurdun verdin bana gonca güllerin
Bir de benim gözümle baksan kendine.

Güzel veya çirkinlik benim neyime

Sayıları rakamlarsan ilk yazılandır bir
Canımız cananımız birleşerek olur bir
Dinimiz, vatanımız ve milletimiz de bir
Yaratanla oluruz Enel Hak diyerek bir.

Gerçek değil ölüm, anlarsan değişmedir bir

Benim Kâbe’m insan bilmek istersen
Sen bende ben sende olmak istersen
Makam denen gönle girmek istersen
Her ne arar isen kendinde ara.

Düşman dahi insan bilmek istersen

EVREN CAN VE TEN’DEN İBARETTİR


Ten
Can’la buluştu bu gece.
Ten’deki Can’la.

KAHIR

Nasıl kızmayayım zalim feleğe
Can ve cananları hasta edince
Kahrediyorum ben kötü kadere
Kurulu yuvamı viran edince.

Günümüz gençliğinin sormadığı soruya,
Tam bağımsız Türkiye nerde diye ağlarım.

Uyuşuk bu gençliği kaldırıp yerlerine,
Atatürk döneminden gonca güller bağlarım.

Konuşma kardeşim
hayal et,
konuşmak bilginle sınırlı
hayalinse sınırsız
o halde hayal et.

Nice insan gördüm yaşamım boyu;
İnsana insanca değer verirler
İnsana benzeyen hayvanlar ise
Nefsi şeytanına önem verirler.

Nice insan gördüm Adem şekilli;