Güvenç Gürses Şiirleri - Şair Güvenç Gürses

Yiğitler buz olup dondu bir anda
Hareket kalmadı vücutta kanda
O anı yaşarken gönül zamanda
Diken diken olup dondum da kaldım.

Kar altında dondu koca bir millet

Gül,Seni Güldürmek Benim Borcumdur;
Samsun güneşiyle doğdun çünkü sen
Terin, damarımda benim kanımdır
O ter ile Ata’m oldun çünkü sen.

On dokuz Mayıs’ta Karadeniz’de

Dönerim Semah’ı geçip kendimden
Döndükçe olurum ben bile senden
Can ile canana o güzel tenden
Yaklaşır, olursun sen bile benden.

Döndükçe Semah’ı severim seni

Haklıyken söylerim doğru sözleri
Derler bana konuşma sen çabuk sus.
Ağzım açıp yol göstermek isterken
Derler bana karışma sen çabuk sus.

Şimdi bakın diye söze başlarken

Yarim girdi gönle çok naz edayla
Konuşup yavaştan tatlı sedayla
Dedi, ah vah ile geçerken yaşam
Fitil olduk yaktık mumla bir ömrü.

Kırk yılı birlikte hepten koş ile

TTK der hazırladım tanıt sen bu kitabı,
Olmayınca hazırlık yapamazsın ki hitabı.
Öğretmende olmayınca program kitabı,
Öğretmenler bekliyor müfettişten hitabı.

Yayımlar der vermeyelim müfettişe kitabı,

Emevi zihniyet başa geçerse
Çadır bedevisin lider seçerse
Fitne fücur suyun çoğu içerse;

Yetiş Ya Muhammed yetiş Ya Ali...

Toprak için dövüşen insanlar nerde
Öldüler ki girdiler hepsi de yerde
Kamillik gelişirse candaki serde
Ölmeden de ölerek olurlar ferde.

Hasis hasta insanlar yaparak hile

Ulusumu sevdim canımdan öte
Çok kıymet vermedim tendeki ete
Bunlardan ötürü beni fişleyin
Fişlemek de yetmez bir de şişleyin.

Minnet etmedim hiç uyuz bir ite

Var olduğundan beri bu millet
Gördü bir çok bu günkü gibi zillet.

Dışarıdan destekli olur hep ihanet
Sebebidir bunların kör bir cehalet.