Güven Tekin Şiirleri - Şair Güven Tekin

Hayatın acımasız kollarındayım.
Sevdiğimden uzak, gözümün önünde ama ulaşamıyorum.
Dokunmak, onu hissetmek istiyorum, yapamıyorum.
Sadece hayellerimde, yüreğimde hissediyorum.

Hayatım boyunca, herşeyin diyetini ödedim.
Ayrılıklara, aldatmalara, dışlanmalara alıştım.
Yinede kimseye ödün, vermedim.
Kimseye eyvallahım yok, elhamdülillah.

Hep istediğim, bir avuç mutluluktu.
Bu hayat, onu bize çok gördü.
Bir avuç mutluluk yerine, mutsuzluk almışım biriktirmişim.
Can dediğim herkesin, beni sırtımdan vurduğunu.
Kendi gözümle gördüm.

Gelgitlerde savurma beni,
Gözümdeki yaşlarla soldurma beni.
Sevdanla yak ama kül etme beni,
Yüzümü seven, kalbimi de sevsin bari.

Aşk, o kadar tuhaf bir duygu, anlatılmıyor.
İnsanı mutluluktan, havalarada uçuruyor,
Mutsuz edip, karalarıda bağlatabiliyor.
Ne garip şeysin sen aşk, insanı bir birine bağlıyor.

Sevilen sevmeyi bilmiyo ki, değer bilsin.

Gecenin deminde, yalnız kaldı hayallerim.
Karanlığın içinde kaldı, yalnız gölgem.
Acı dertleri attım yüreğime.
Ölsem duymaz sesimi hiç kimse.

Bazen ne yaparsan yap, sevilmezsin.
Yalnızım, sensiz geceleri, sabah edemiyorum, görmüyormusun?
Seninle bir gün geçiremedik, havalanma çileli hayatım.
Özlemin hep bağrımı yaksada, sana hep uzak kaldım.

Acı ve keder yüklüyüm bu aralar.
İnsanın sığınacak,dağı olmalı.
Bizim dağlarımıza,hepmi kar yağar,hepmi ayaz olur.
Üşüyorum görmüyormusun?
Amacın öldürmekse,senin için hergün ölüyorum.

Gitmekle, kalmanın cehennemindeyim.
Gitsem, yüreğimden vurulacam.
Kalsam, ne olacağını bilmeyen, meçhule sürüklenecem.
Sevsem olmayacak, sevmesem günah olacak.

İmkansız sevda ateşim.
Geceleri zifiri karanlığında, boğulduğum.
Anladım,ki o karanlıkta,
Bir ben, aramışım ışığımızı.