Güven Kırma Şiirleri - Şair Güven Kırma

Gözlerimden ateş çıkar,
Yüreğimden volkan,
Yok ki senden başka hiç kimse,
Her anıma ortak olan.

Bir dünya var yaşadığım,

Akıp geçip gidiyorsun,
Etrafında ne varsa ezip,silip geçiyorsun,
Bazen hedef oluyorsun beklenen,
Bazen de geçtiğin için üzülünen.

Her saniyeyi bir sonrasında mazi yapıyorsun,

Şunu bilmelisin ki!
Sen bundan böyle,
Ne rüzgarımdan bir esinti,
Ne yağmurumdan bir damla,
Ne de yüreğimden bir sevda,
Alamayacaksın.

İkimiz için bir şey yapamadıysam,
Bu senin için yapabileceklerim bittiğindendir,
Verdiğin sıkıntılar bini geçtiğinden,
Benim canıma artık yettiğindendir.

Gördüm ki sevginin gücü bir yere kadar,

Nice gönülden geçtim,
Nice insan tanıdım,
Kimi sevgilim oldu,
Kimi dostum,arkadaşım,
Yarim dediklerim hep arkamdan vurdu,
Arkadaşım dediklerim zor anımda uzak durdu,

İçimizde hep kanayan bir yara,
Doyamadıklarımız...
Belki bir sevgili,bir ana,bir baba,
Sayamadıklarımız....
İsimlerini hecelerken,şimdi dudaklarımız,
Geri dönerlerdi onlar,kabul olsaydı dualarımız....

Sanki açıldı gönül kafesim,
Aralandı önce,sonra açıldı usulca,
Sen çıkıp da gittin,uçup da gittin,
Giderken de götürdün aşkımı,sevgimi,
Yaraladın kalbe bağlanan damarlarımı
Kanatlarında bıraktım koskoca bir maziyi,

Hangi dağın ardındasın da,
Biz seni göremiyoruz mutluluk,
Neden bu kadar ulaşılmazsın?
Uzun gibi görünen kısacık yaşamımızda.

Ne kadar az,ne kadar kısa,

Yastığa akar yaşım,gecenin bir saati,
Yaşartır gözümü,sensizlik yorar kalbi,
Başkasının oluşunun öfkesi,tarifsiz derdi,
Yaşarken canlı toprağa gömer beni.

Dışarda yağmurun hüzünlü sesi,

Bana herkes yabancı senin dışında,
Sana gönül verdim ben taa bu aşkın başında,
Sensizlikten sızlarken bütün yükler başımda,
Arıyorum seni ben her an yanıbaşımda.

Sevgilerin en büyüğü benim sana duyduğum,