Güven Kırma Şiirleri - Şair Güven Kırma

Seni tanıdığımda şubat soğukları vardı,
İçimi ısıtmıştın daha ilk selamlaşmamızda,
Zannettim ki buzullarda yaşamışım senden öncesinde,
Eksik olan karem senmişsin hayat bilmecesinde.

Yirmidört saatin tamamında seninle yaşardım,

Gözler,gözlerle birleştiğinde,
Uzaklaşırsın dünyadan.

Parmaklar kenetlendiğinde,
Yakaladım dersin mutluluğu.

Güvenirim sana,inanırım sözüne,
İçinden geçenleri anlarım,baktığımda gözüne,
Öyle olur olmaza böyle üzülme,
Herkese nasip olmaz ulaşmak gökyüzüne.

Yeni merhaba dedik birbirimize,

İstemem dolmasın gözlerimize yaş,
Ben koparım senden yavaş,yavaş,
Bilmiyorsun gönlümde sürüyor savaş,
Durma gönlüm durma,bu engeli de aş.

Yüreğim sana mutluluklar diler,

Kızıp,küsüp duruyorsun,
Acı sözlerle vuruyorsun,
Yarın yokum biliyorsun,
Neden kıymet bilmiyorsun.

Sevdiğin yanındayken bil kıymetini,

İnsan ancak kendisiyle kaldığında kötülükten arınır,
Herkesin içinde hem şeytan hem de melek barınır,
Bazen nefsimize mağlup olup yenik düşeriz,
Pişmanlık ise iyileşmeyip hep açık kalan yaradır.

Bazen kalabalıklar içinde de yalnızdır insan,

Ve işte en sonunda,
İçindeyim,
Benim için ulaşılması,
En zor yerindeyim,
Gizemli ve senin için,
En özel olan,

Bende insanım,duygu yüklüyüm,
Uymaz bir anım diğer anıma,
Oynayamam mutsuzken mutlu adamı,
Yansıtırım dışarıya o an içimde olanları.

Zamanı gelmişse akar gözyaşlarım,engelleyemem,

Bu ilham perisi var ya!
Gelmişse asla görmezden gelmeyeceksin,
Uykunun ortasında da olsan,
İlham perim hoş geldin diyeceksin.

Çok nazlıdır her gel deyişinde gelmez,

Söylemekten hep haz aldığım isminden,
Taşımaktan hep gurur duyduğum resminden,
Ruhundan,kalbinden,canından,bedeninden,
İstemiyerek de olsa ayrılıyorum.

Kimi zaman yosun,kimi zaman kahve gözünden,