Gürsel Çopur Şiirleri - Şair Gürsel Çopur

Eflatun seherin nurani ikliminde
Eşiğe basmadan heyecanla ilerleyenler vardı
Evlerini ve yurtlarını terk ederlerken
Bir merve süzülüşüyle ordan oraya
Nefeslerinde bereket ilhamları kaynıyor
Fedailerin giysileri eskimez

Ne zor kalbin ruhtan ayrılması Çok zor akmıyor somaki mermer damlacıkları Terini siliyor sünepe kaldırımlar Üç ayaklı sandalyede oturmuş asırlık gölgeler Bir telve dökülsün artık aynada görünmeden gurbet görünüyor çok mu! Lale devri ip üzerinde zıplamaz bu ışıklarda Bu serzeniş de nedir? Leylekler buradan da geçmişti Kovmayın kalabalıkları akşam üzeri Barut tabağına tuz ekler gibi ikircik işçilik Bizi bu ağlattı yıllardır gurbet(imizde) Yıldızlar kandil gecesi bir kat daha canlıdır Bulutları yırtan atlas mimarı gelecek diye Tırnağı sökülmüş topraklarda ötecek miydi ak horoz Kuzeyyıldızı cephesinde ham matemler yalvarıyor Cumbayı kırıyor gömleksiz pençeler Gözyaşlarıyla sulanmış saksılarda dikenler endam ederken gurbet gidiyor çok mu! Yanan ateş içinden bir de gazve kurtuluyor! İzlerimin arşivine baktım,görmedim böyle bir figür Keşmekeş çöl aslanları avlumda delta yığmışsa Bir çit kırılmış.. Kapı bekçisine tebessüm anahtarı mı! Gürsel ÇOPUR

Mevsimler kovalıyor hatıralarımı,hatalara sormadan
Bir anaforda çift göz hasreti hep dolgun akar
Uzun uzadıya bekleşirler sahradaki çöl bekçileri
Sessizliğin tınısı ve sıcaklığın belkemiğine yaslanırcasına..
Mevsimler bazen de bekleşir hatırı sayılır gecelerin adına

Yüce ruhların gidişinin ardından
İçimdeki hafakanının yankısıyla
Kalbime sor,

Sayfalar devşirilecekti bu yazıya
Kalemin önderliğindeki orduyla
“Yaz” emrini beklerken düşünce iskelesinde
Denizin mavi tonu ne enfesti
Martıların pehlivanca kanat sesleri
Ve çığlıkları..

Severken kazandık arzusu

İçimizde yavaşça birikince

Değişikliğin farkında olan bizler

Altı asır bu toprağı sulayanları gördüm
Okyanus hevesleriyle,
Heybet yüklü yaşantılarını bırakırcasına,
Baki tebessümlerini üzerimizde bildik hep
Ücret istemedi hiç bu asırlık bahçıvan
Altı asır bu toprağı sulayanları gördüm.

Yaklaşma yolunda kırılsa da bukağılar
Rahmetinin eşiğinde bir garip yolcuyuz
Yolumuz bahşettiğin sonsuzlukta gizliyken
Sana erişmek ne büyük saadet
Seni idrâk edememe asıl idrak iken
Eskimeyen devletin gedâları olmada

Kiraladılar bir sandal, okyanusa küstürmek için gözleri
Gözlerden uzak bir hayalin reset yemiş demlerine uzanmak için
Fildişi depremleriyle kişilikleri unutturan bir faraziye
Basiretler açık artık, iğne ile kuyu dostluğu niye?

(M.Akif’in hâtırasına..)

Hançer yemişti kardelenler bekleyişin arifesinde,
Milli ruh sendelemişti kristal merdivende
Ümitsizlik modasında kalem ses çıkartamazken,
Kan damlayan siluetinle altın adımını atmıştın