Güner Kaymak Şiirleri - Şair Güner Kaymak

Gün gelir aynaya bakarsın yalnız,
Dudakların titrer, gözlerin ıslaz.
Kalbinin sesini susturamazsın,
Yüreğin döner gelir, iyi hatırla.

Seven gönül asla yârine küsmez,
Gerçek seven sevdiğini hiç üzmez.
Vicdanı olanlar sözünden dönmez,
İhanet edenler mutlu olamaz.

Dostluk satılamaz paraya pula,

İnsandır varlığın özü, mayası
Kalpte yanar aşkın kutsal oyası
Ne ararsan onda bulur rüyası
İnsana niyaz et, insanı sev

Yüzü gülen, gönlü dolu sevdayla

Kahire’den, Benha’dan
dostlara, arkadaşlara
selam ve sevgiler taşıyorum.

Bu defa şehrin varoşlarını gezdim,

Bir babanın gölgesizliğinde büyüdün,
sahnenin ışıklarıyla ısındın.
Tokalaşmakla başlamadı hayat,
ama milyonların yüreğiyle sarıldın sen.

Makyaj aynasında buldun kendini,

Karanlığa umut yakmadan önce
Vicdan kıvılcımı düşsün gönlüne
Nefsine zinciri vur, gerçeği seç
İnsanlığa hizmet eyle kardeşim

Saklamayın gözyaşlarımı,
İzin verin ağlayayım.
Yüreğimde birikenleri
Taşırmadan boşaltayım.

Ne geceye sığabildim,

Kimi der ki kadın,
Bir sofrayı donatır,
Evini bekler sessizce,
Yalnızca hizmet sunar.

Kimi der ki kadın,

Hüseyin attan düştü çölün ortasında,
Can verirken "Hakk!" dedi, secde yarasında.
Kanla sulanırken Kerbelâ toprağı,
Göğe yükseldi feryâd, Arş-ı Âlâ’da!

Cibrîl yetiş ey Habîb’e haber ver,

KEŞKE ÇOCUK KALSAYDIK

Keşke hep çocuk kalsaydık,
Büyümeseydik hiç zamanla.
Dinleseydik anamızı, babamızı,
Gitseydik okulumuza,