Güner Kaymak Şiirleri - Şair Güner Kaymak

Bir yudumda yaktın eski günleri,
Yine gözlerinle sardın dünleri.
Resmine bakarken titrer elin de,
Ağlıyorsun hâlâ onun gülüne...

Kadehte ararsın eski düşleri,

Unut deme bana beni,
Ben seni unutamam.
Akşam rüzgârına bıraktım,
Üstelik karanlıktan korkarak...

Sabah güneş doğar doğmaz

Geceler yârinle doldu gönlüm
Bir hayâlin kaldı soldu gönlüm
Sensiz geçen vakit oldu zulüm
Oy nazlı dilber, aşkına kurban oldum

Kırık bir mendildi elimde kalan

Balona hiç binmemiştim ömrümde,
Yalnızca bakardım gökyüzünde.
Bu kez gönlüm dedi: “Haydi dene!”
Kalktım, vardım sabah Luksor yerine.

Benlikten geçersen bulursun yolu,
Tevhîd ağacıdır gönülde dolu.
Kâmilin kalbinde sırların solu,
Hak’tan gayrı yoktur, bilesin derviş.

Niye yüreğini benden saklarsın,
Ben seni umuda bırakır mıyım?
Mor menekşe, nergis gibi kokarsın,
Ben seni yâd ele bırakır mıyım?

Gönlümde sevdayı gizledim sana,

Neye efkârandın giydin morları,
Yakın iken uzak ettin yolları.
Aşkım için büyüttüğüm gülleri,
Neden gittin el âleme yoldurdun?

Yine yanıyor topraklar, Ortadoğu çöl değil
Kanla sulanıyor Kudüs, Basra, Beyrut, Tel Aviv
Bir yanda füzelerle gelen emperyal kibir
Diğer yanda ağlayan bir bebeğin titrek sesi

Kim kazandı bugüne dek bu kirli savaştan?

Kahire’den Hurghada’ya yol aldım bu gece,
Hatıralar döküldü kalbimde hece hece.
Gençliğimde koşardım işte şehirde şehire,
Ömür bir varmış, bir yokmuş, kalır sevgi geriye.

Çocukluğumun gülüşüydün sen,
Sokağımızın oyun arkadaşı,
Kimi zaman Libya’nın sıcak rüzgârında,
Kimi zaman Amsterdam’ın yağmur kokulu akşamında.