Güner Kaymak Şiirleri - Şair Güner Kaymak

Bir zamanlar aşkı bana tattırdın
Sonra dönüp sırtımdan da bıçaktın
Göz göre göre hayâlimi yıktın
Yalancı baharmış meğer sevdiğim

Sözlerin büyüydü, içten sanırdım

Zulme Karşı Ayaktayız

Zincir vurulmaz bu yüreğe
Korku işlemez bir zerreye
Ne saraya ne de beye
Başımız eğilmez asla

Yıllar geçip gitmiş, haberim yokmuş
Gönlümde açan gül çoktan solmuş
Bir ömür beklemek kaderim olmuş
Sabretmekle geçti ömrüm benim

Kendime yalanlar söyledim durdum

Ömrüm geçti dağlar taşları aştım,
Nice engelleri sabırla geçtim.
Kimi zaman güldüm, kiminde içtim,
Yollar beni çağırıyor, giderim.

Göl kıyısına inerken sen suya
Gören imrenmez mi o selvi boya
Gözüm doymaz sana gün boyu doya
Gönlümün gülüydü o nazlı dilber

Dost diye geldiydi candan,
Yar diye baktım her yandan,
Bir umut ektim toprağından
Yüreğimi söktü gitti.

Sözleri ballı da dildi,

Yüreğimi Terk Ettim Dostlar

Yandım da aşk ile derman bulamadım
Gönül defterini artık açamadım
Sevgiye sadakat yok ki yaşatım
Yüreğimi terk ettim dostlar

Gözlerinde kaldı bütün umudum
Derdini bilmeden yandım, yoruldum
Her gece düşlerde seni aradım
Sevdayla kavruldum bir köz gibi

Sokaklar ağlıyor ayak izimde

Yüreğim Yandı da Söyleyemedim

Dilim varmıyordu, diyemedim ki
Bir aşkın kurbanı oldum ben seni
Duygular içimde yakar kendini
Niye bu denli çok sevmişim seni?

Çekilmezmiş gurbet sıladan yoksun,
Kavuşmak hayaldi, özlemse sonsun.
Kır çiçeği gibi soldu içim, ruhum,
Yüreğimde kaldın dağlı Yaylacık.

Çayırlarda koştuğum günler dün mü?