Hep bir özlem vardır çocukluğa
Yıllar yada dertler
Ak düşürsede saçlara
Nedir güzel olan ozaman
o zamanda
Bayramlar geldi ilk aklıma
Ve yine sensizliğe bürünmüş bir gecede konuşuyorum sessizce
Iș ığı sönmüş sokak lambalarının
Şehir koynuna düș müș karanlıkların
Yoksa Uykularımamı kastın
Gözümü kırpmadan
İstanbul kadar özledim seni.
Sevda sularım,
Marmara misali.
Poyraz yemişim
Hırçın ve dalgalı
Bilmem ki özlemin tırnakları daha ne kadar yakar canımı
Bu yoksunluğunla daha nasıl yaşanırda son bulur kan kaybım
Ah be kadınım tükendim kelimelerimde
İnanki bittim mısra mısra şiirlerimde
Gece sesinle aldı beni koynuna
Gözlerin mi güzeldi
Kız kulesimi
Bunu düşündüm
Pazar sabahı
Sıradan bir pazar değil
Nisan olmuş bahar gelmiş
Ağır cümlelerimin,ağrıları var gecede.
Ve Sol omuzumda
Saçlarının özlemi birikti gene
O kokun yokmu,nasılda sarılmış bedenime
Hasret yüklü bir bulut
Seni indiriyor yüreğime
Sonra İstanbul gibi
Ufuklarda beliriyor gözlerin
Sana gelemiyorum ya
Rüya yada hayal gördüklerim
Yenikapıdan Sultanahmede yürüyorum
Şimdi Permeperişan gönül kalem
Sabrımı aştı bu gece özlenen
Gelde solum olsun yastığın
Gözlerimizde doğsun şu yarın
Hasret acımasız bir katil
Sen nasıl bir gülsün
Güneş seninle doğar
Seninle batar
Gece sende yıldızlar
Saçlarında ay
Ağlarsan yağmurlar yağar
Sonra küçük bir sahil kasabasında
Denize yakın bir balıkçıda
Sohpetimiz başlardı rakıyla
Gözlerin olurdu baktığım
Sözlerin olurdu tebessümüm
Hatta o bukle bukle saçların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!