Günal Aydın Şiirleri - Şair Günal Aydın

Şimdi içimin tarifsiz yangınlarından
Sesleniyorum sana
Heves miydi sevdan
Çıktığın aşk yolunda
Yolun mu değişti
Yoruldun mu? Yoksa

Sar kollarımı gece
Hiçliğin içinde hiç im işte
Nasıl mı? hiç bilmediğim biçimde
Düştüm düşülmeyecek düşlere

Bir haber ver mesela güzelliklerden

Hiç kıyamadım
Bana bakınca gülen gözlerine
Sacını okşadım
Başını dayadı göğsüme
Benim kadar muhtaçtı sevilmeye
Benim kadardı

Alıştım artık aldırmıyorum
Senin yokluğunda
Geçmeyen zamana

Alıştım biliyorum
Sevda sokağının

Yağmurlu bir sabahtı
Dayanamadım
Çıktım dışarı
Yürümek ayrı bir huzur,yağmurun altında.
Ve ben hiç şemsiye taşımadım hayatımda.
Gidecek yerimde yoktu

Bir eylül gecesinde
Dört mısralık şiirle
Dokundu
Dünyamın bam teline

İyi yazdığı kadar

Ah iki gözüm,Yazılacak ne kaldı ki
Yangından arta kalan,Enkaz gibiyim şimdi
Faili de benim,Meçhulü de
Ruhumda işlediğim,Cinayetlerin

Fakat şu var,Ben sevdim

Bu gecede çay ve sigarayla dertliyiz
İçimizi çekiyoruz özlenenlere
İçimizi döküyoruz kağıda
Bir yağmur var hasret adında
Sağanak halinde düşüyor
Gönül toprağıma

İstanbul gibi gözlerinle
Yakma yüreğimi
O gözlerden öğrendim sevmeyi
Martıların denizi sevdiği gibi

İstanbul gibi gözlerinle

Öyle Başka sevdim seni İstanbul
Şiirler demlenirken,yüreğimin ateș inde
Koca Marmara’yı mürekkep yaptımda
Seni yazıyorum tarih kokan sokaklarına

Bir sevda düşlüyorum İstanbul