Son baharımın adıydı Eylül
Hüzne açılan gönül bahçemde
Sevda kapımı çalan son gül
Ve aylardan Eylül
Ağaçların yaprak dökümü
Garip bir gecenin iki otuzu
Mutlu insanlar çoktan uyudu
Sonra Bir aşığın feryadı duyuldu
Anladım ki Özlem deryasında boğuluyordu
Dolunay yüzünde
Gecenin iki yarımı
Gözlerin kaplamış Dünyamı
Hasret değil bu daha beteri
Nasıl özledim her şeyimi
Kalem sevişiyor kağıtla
Üşümüyormu ellerin bensiz İstanbul’da
Islanmıyormu gözlerin canından uzaklarda
Neden bıraktın beni yalnızlığımla
Neden sınıyorsun garip canımı yokluğunla
Hadi git
Bittiyse sevdama verdiğin akit
Sözlerinide al gözlerinin yanına git
Sabrımı aşmadan şu dar vakit
Uzaklaş sol yanımdan hadi git
Ay yüzünde bir akıl tutulması
Gözlerinde yıldızların ışıltısı
Sesinde samanyolunun tınısı
Aah gökyüzüm
Bitmiyor yüreğimin sen sızısı
Gecenin bir yarısı
Mehtabın adı sen
Yokluğunun büyük sancısı
İyileşmez yaraların sahibi ben
Bir rüzgar ki özleme gebe
Öyle bir duruşun var ki,gönül toprağımda
İsmini düşünsem,güller açıyor dudağımda
Mutluluk diye mi yağdın,Nisan yağmurlarımda
Ömrüme huzur katıyorsun,Eylül akşamında
Kaçıncı iyi ki varsın deyişim bilmem
Gökyüzü nasıl kaplıyorsa Dünyanı
Sende öyle kapsıyorsun hayatımı
Yer yüzü nasıl sonsuzluğa uzanıyorsa
Sende öyle sınırsızsın solumda
Her şeyi bırakıyorum yokluğunda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!