Gülsen Gönenç Şiirleri - Şair Gülsen Gönenç

0

TAKİPÇİ

SON İSTEK
Şiire, aşka ve ölüme inanıyorum, diyor,
işte bu yüzden ölümsüzlüğe de inanıyorum.
Bir dize yazıyorum, dünyayı yazıyorum; ben varım;
dünya var.
Bir ırmak akıyor serçeparmağının ucundan.
Yedi kere bu ırmak gökyüzünün mavisi. Yeniden
ilk gerçek oluyor bu arılık, bu benim son dileğim.
YANNİS RİTSOS
PARMAKLIKLAR'dan (1968-69)

Gülsen Gönenç

Giderken mutluluklar diledin.
Yaptığınla çelişme,
Bana kendini dileme!

Devamını Oku
Gülsen Gönenç

En büyük suçtur ihanet,
Cezası ölüm.

İntihardır ihanet.
Çünkü insan sadece kendine ihanet eder.

Devamını Oku
Gülsen Gönenç

Aşk bir çarpım tablosuymuş,
Kabullenmek ve tekrarlamadan oluşan,
Sular gibi ezberlemeye hiç gerek yokmuş,
Ben etkisiz eleman, sen ise yutan.

Devamını Oku
Gülsen Gönenç

Bir uçurtma
Mavi
Gökyüzünün derin maviliğinde
Sadece benim görebildiğim
Hep uzanmak istediğim
Uzanmayı hiç düşünemediğim

Devamını Oku
Gülsen Gönenç

Teslim olmayı nereden bilecekti?
O gözlüğü takıp dolaştırılmamıştı ki!
Hep vahşiydi, hep özgür…

Bilseydi;
İstemediği yerlere gitmenin,

Devamını Oku
Gülsen Gönenç

Sarı bir alarmdı, gerçeklik ile aşkımız arasındaki sınır.
O sınırı öyle zorladın ki;
Rotasını yitirdi göç yığını belleğim.

Şimdi güneş yağıyor üzerime.
Sen artık kavanozdaki bir dehşetsin.

Devamını Oku
Gülsen Gönenç

Hem canım yanmasın
Hem de kurtulayım
Olur mu hiç

Kalenin o en yüksek penceresinden
Atlamak istiyorsun

Devamını Oku
Gülsen Gönenç

Bu yolda
Artık gel deme bana
Sana gelemem
Çünkü geri dönemem.

Devamını Oku
Gülsen Gönenç

Seni üzmek istemiyorum deme.
Beni üzmüyorsun;
Sana üzülüyorum.

Devamını Oku
Gülsen Gönenç

Kapattım perdeleri, ışık girmesin diye,
Azıcık ışık bile, umut demek,
Umut etmekten korkmayı senden öğrendim,
Çok korkuyorum, keşke sabahlar hiç olmasaydı.

Devamını Oku