Gülsen Gönenç Şiirleri - Şair Gülsen Gönenç

Her keşfimde sevinmeye bile fırsat bulamazken
Büyülenmekten
Yine yeniden keşfetmekten

Şunu düşünmeden de edemem

Bulutunu giymiş yine üstüne
Bu havalar benim havalarım diyor
Ne havalı ne havalı

Doğuracağım yine de size inat
Hayata inat

Bu bir oyundur, mutsuzluk oyunu,
Aslında tek başına oynarsın,
Bilsen de kumdan kaleni yıkıp gideceğini,
İzin verisin gelmesine,
Sonra tekrar yaparsın kumdan kaleni, tek başına.
Bu bir döngüdür, mutsuzluk döngüsü.

Hey size diyorum
Uyandırma servisliği dışında misyonu olmayan prens bozuntuları
Pamuk Prenses yarın sabah işe gidecek de ondan mı uyandırılmalı

Rahat bırakın da
En azından huzur içinde yatsın.

Ben niye saklayayım yaramı?
Yarayı açanlar saklansın;
Yalanlarını sakladıkları pis bohçada.
Ah, bir de kokmasa o bohça!

Bırak, sarmaya çalışma yaramı.

Varoluşun imtiyazlarını azaltmıyor, romantizmin mazaretleri,
İç hesaplaşmalar sadece 'içeriden' izlenmiyor artık,
Fütursuzca akan duygular, patavatsızca sunulan çanaklarda demleniyor.
Daha fazla üzerinize almayın, aşırı yükten ezilen kazazedeler,
Plansız gelişmelerin denetimsiz sonucu bu;
Uyumsuzluk süreçlerim.

Özgürlüğü uzaktan gördüğü ama bilmediği diyarlarda
boş boş uçmak sanan serçe,
konmak istiyor serçe parmağa;
Gördüklerim yanıltıcıymış, uçmak zormuş, diyor.

Uzaktan göremediği birşey var aslında:

Bunlar bana vız gelir
Ruhumun ırmakları hep akacak
Hatta inadına taşacak

Saçlarımdaki çiçekler solsa da
Yenisi hep açacak

Yine bir anın içine hapsedildim, yine kimsesiz,
İsyan etmek ne fayda, kaldım çaresiz,
Hep aynı hezeyanlar, tekrarlayan acılar,
Azat edermiş gibi yapan siz,
Bir anıdan alıp diğer bir anıya hapseden kimse siz!

Sararmış umutlar ısınırken,
'aslında'lara asılı kalmış
tümcelerin derin soğukluğu
ateşi kesti.

İlginç, ağlamadım bu kez.