zifir karanlığın neminde
gözyaşı buzlarımı kırıyorum kadehime
dikine dikine salınıyor mey'e
özlemim
sofra bezine meze
sohbetim
onları bana karıştıran
ılık rüzgârın esintisi
nerden estiği belli olmayan
belki ovadan belki bir deltadan
özlem
nasırlaşmış duyguların
sert dokunuşlarla
yüreği çizmesidir
özlem durmayan hıçkırık gibi
serdim pervaneli düşlerimi
soğuk kaldırım taşlarına
ayıkladım içlerinden
börtü böcek
ne varsa...
üç mevsim geçti
dördüncüsü kapıda
sade bir geçit töreni ömrü
ama
yayılmış bu seferlik zamana
güneşe kendimi çiziyorum
parmaklarım yanıyor
karanlığa çizmeyi deniyorum
karalamadan öteye gitmiyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!