Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

" Papatyalar ne çok Sevdiğim.
Eğer ki ;bir gün ölüm geldiğinde?
Papatya'lar suyundan yıkayın beni,
Kokusuyla birlikte benimle,
Toprağa sinsin tüm bedenimle
güzellikleri ile...

Gece"ye yağan hüzünleri
Sukute aşına olmuş gece
huzur dile tüm kalplere
Hüzün uğramasın hanelere

Ey şehidim;
Sardı yine yüreğimi vuslat,

Abartmadan sevemiyorum
konu sen olunca
abartmamakta mümkün değil..!

Kelamsız kalıyor şairin
dizeleri
Tıpkı dilsiz lal gibi,
Mürekkebin akmadığı yerde,

Güneş açmıştı oysa kederli yüreğimde.
03.02.2024
~Gülay Özdemir ~

Onun senin gibi bir evi yoktu.
Kendine ait bir odası hiç olmadı. Ne tableti vardı ne cep telefonu, Anıları paylaşacak.
Süslü elbiseler giyinemedi.
Senin gibi özel araba ile kapıdan alınmıyordu.
Elinde annesinin örme çantası, Ayağında markasız ayakkabısı,

Yürekler çoğu kez
Eylül'e buldular bahaneyi
hep Eylül mü suçlu

Ölümlü olduğunu unutan
İnsan,
Sürekli aç gözlülüğe tamah eder!
2.09.2022

Tutku ile buluşmayı beklerken,
Büyülenerek kurduğumuz,
Hayellerimizin içinde,
Zamana takılı kaldık.