Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Herkes pirüpak imişde,
Ben, zamana ziyan olmuş, okyanusun ortasında ak görünen bir kirmişim.
İşte böyledir hayat azizim,

Dost diye.
Yüreğime koyduklarım
az olur benim..
Çünkü herkes dost değildir!

Her şey
#FANİ..!
Bugün günlerden
Babam!
Seni anlatmaya ne

Görmez misin,
Bir tanem, bağımlıyım ben artık...
Bak yine geldi şiir zamanım.

... Ve sen
Yıkılmadan dur ayakta geçmişine
takılıp kalma.
Depreştirme içindeki yaralı anı

Sanki güneşi kendine çağırır,
Baharı taçlandıran papatyalar.
Ortasında güneşin yaprakları. Beyazın endamı sınırsız...
İçime nakış nakış işleyen,
Annemin gelinliği gibi,
Hayallerimi süsleyen,

Baharın güzelliği yağıyor
pencereme...
Yağıyor senin gibi üstüme üstüme...
Karıştı tüm umutlarım birbirine, Gözlerimden sildiğim damlalar cisintin gibi...

Ne gariptir insanoğlu
Bazıları kusurları örtmek için, kusursuz olmaya çalışır.
Bazıları da o kusurları kusmaya,
çalışır!

Ne gariptir
İnsanoğlu
Bazıları kusurları örtmek için,

Sen hiç gözlerin çığlığını gördün mü?
suskun bir şekilde bakarken.."