El ayak çekildiğinde istanbulda
Acısı bittiğinde kaldırımların
Kapıcısı uyuduğunda
Demir kapılı apartmanın
Belki sende uyanıksın
Ama sanma ki teksin
Nicedir göremedim ben nazlı yari
Sevdam sığmaz oldu artık kafese
Yıllar önce saçlarına taktığım baharı
Bu sabah kuşlar getirdi
Demirden pencereme
Nefes nefese
Tutabilsem gökyüzünü
Koysam başucuna
Ayıklayıp bir bir yıldızları maviliklerden
İşlesem gül kokulu yastığına
Usulca uyanıp
Yüzüme gülermisin
Nasıl anlatılır bilemiyorum
Hayat güzel
Sen de mutlusun
Sonra aşk aniden gelip
Seni avucunun içine alıyor
Ve sen banane diyemiyorsun
Boyumdan büyük sevdim
Yaşımdan da büyük
Oysa bilmeliydim ki
Onun çizgileri var
O bunu anlayamayacak kadar
Benden küçük
Her akşam
Bir yıldız kayar senden
Yeniden tutuşturur beni
Erir gözlerimdeki donuk bakışlar
Dudaklarımdan adın dökülür
Süzülür sensiz geceye
Dalga dalga geliyor ayrılık acıları
İlk defa göğsümde ağrılar duyuyorum
Adını andıkça ruhum parçalanıyor
Kalemim çoktan kırılmış anlıyorum
Hangi yürek dayanır ki bu vefasızlığa
İlk defa aşkın zulmünden bu kadar korkuyorum
Bu filmi daha önce görmüştüm
Ama böyle bitmemişti
Ölmemişti kahramanları
Böyle sürünmemişti
Baharı beklemekten
Unutmam demiştim hatırlıyormusun
Sana ne anlatsam buralardan
Mutluluktan başka inan herşey var
Gittiğin günden beri unutamadım
Gözlerimde yağmur saçımda kar var
Sana ne anlatsam buralardan
Gün bitti gidiyorum
Hasretin kök saldı hücrelerime
Zaman akıp gidiyor
Sen yoksun
Sensizliğe dökülüyorum
Gittikçe uzaklaşıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!