Bugünde akşam oldu
Sessiz sessiz
Sen yine yoktun
Çoktan olduğu gibi
Yalnızlığa sürüklediğin
Ben ümitsiz
Ağlasam kim bakar
Haykırsam kim duyar
Sensiz her akşam
Bedenim uyur
Ruhum sana akar.
Titrese ellerim
İlk yağmurlar nasıl düşerse pamuk tarlasına
Nasıl yakarsa toprak onu bağrında
Toprakla yağmur gibi olmalı sevdalar
Sevdalar zor bugün
Sevdaları biz yaratacağız güneş çağında
25/03/1987
Güneş batacak birazdan
Şehri stanbulda
Hasretin nöbetçi
Yokluğun gardiyan
Adın eşiğe kazılmış
Çaldığım tüm kapılarda
Kanayan bir yarasın hala içimde
Sıcak ve ölümcül
Ve hala tırnaklarınla kazıyorsun
Yüreğimi,bedenimi
Ben sana tutulmuştum oysa
Yaşadığım zamanlarda
Sancılıydı yüreği
Mehmet ustanın
Bir elma beşe bölünürdü
Yıllardan beri
Sonra iş başa düştü
Gün gelipte
Her nisan geldiğinde yağmurlar yağdığında
Bilki senin için ağlayacağım
Yıllar sonra unutur diyenlere inanma
Ben seni asla unutmayacağım
Her gece zamansız uyandığımda
Demedimmi korkma diye
Bu zifiri karanlıktan
Bu zından gecelerden
Nasılda korkar kaybolur
Bir kibrit alevinden
Yarı açık perdeler gibiydi
Siyahi kirpikler
İpte oynayan cambaz
Yüzlere kapanan kapılar gibi
Her an düşebilirdi
Kapanabilirdi o gözler
Ne gidişler gördüm
Ne terkedişler
Yarım kalan sevdalar
Bitmez sanılan aşklar
Gidende bir kurtuluş
Kalanda sahipsiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!