Ben sizi hiç tanımam
Adınızı bilmem
Memleketinizi de sormam
Sadece bilirim ki
Geceleri kaldırımda
Islak düşleriyle
Seni düşünüyorum
Sürüp giden hayata aldırmadan
Kimi zaman içmeden sarhoş
Kimi zaman sokaklarda mecnun
Bu kadar severmi insan
Anlamıyorlar
Sonbahar sarısı yapraklarda solar aşkım
Her rüzgarda yeniden kopar yanarım
Gitmeden son defa bir şey söyle
Yada bir kere dinle
Sensizliğe nasıl alışırım
Ne aşık olurum bir daha ne baharı yaşarım
Sen
Hala umuda yatan bomboş ellerim
Sevgisiz kalmış dudaklarımda çatlaklarım
Gözlerimi bandığım siyah
Siyah senin gözlerin
Ah bebeğim
Sonbahar geldi istanbula
Sessizce çatlayan toprağın kokusu
Issız,karanlık,soğuk sokaklar
Akşamlarımı zehreden hüzün
Hasretimin kabus dolu uykusu
Renklerinden sıyrılıp
Gözlerimi açtığımda
Mevsimlerden bahar
Aylardan nisandı
Saklı bir denizin ortasındaydım
Martılar dostum
Balıklar yoldaşımdı
Islak gözlerini hatırladım
Yine bu gece
Çocuklarına ağlamıştın
Karanlık diyarların
İnci dişli,çekik gözlü
Vietnamlı,Kübalı
Gözlerim kör bir kuyuda
Sesim davulda gülüm
Sarmak istiyorum seni
Sevgilerin tümünü
Yüreğim darda
Düşüm karanlıklarda
Umutlar taşıdın yüreğime
Sevgiler
Karşılıksız bırakmadım
Her şeyimle sevdim
Çok geldi sana
Belki alışık değildin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!