Ağlıyorum,
Kendimi seviyorum böyle ağlarken...
Kendimle kalmışım
İçimi döküyorum işte...
Benden başka kim kalmış ki
Şu serseri alemde...
Sustu gözlerim artık,
Konuşmazlar seninle...
Sözlerim, onlar da bitmiş.
Ben
Gittim
Dün gittim Ben,
Karanlık çöktü
Şehrin üstüne
Sensizim,
Bensizim.
Gayrı yok ötesi
Her nefes azap
Ellerimiz ne güzeldi,
Parmaklarımız sarmaş dolaş gezerdi...
Avuçlarında sıktıkça ellerimi
Hissederdim yüreğimde
anlatmak istediğini,
derin derin nefes alırdın
Öyle çıplağım sana
öyle savunmasızım
Sen kalın örtülerin ardından
Göz kırpmaktasın...
ne kadar çıplaksam ben
O kadar giyiniksin sen
Nerden başlasam anlatmaya bilmem ki
Uzun zaman oldu sen gideli...
kapadığında gözlerini sene bindokuzyüz kaç bilmem
İsmin yok, bildiğim tek şey şehitsin sen...
Kahpece, onursuzca deldi bağrını kurşun,
Patlayan bombalarda dağıldı bedenin
Şiirler denizinde rastladığım doğru düzgün az sayıda şairden biri olan Yazganarıkanın şiirlerinde, sade bir dil, orijinal ifade tarzı ve ne söylediğini bilen bir şairin sesini buldum. takibe, okunmaya değer olduğundan bu notu eklemeye karar verdim. Başarılarının devamlı olmasını diliyorum. Selamları ...