Aşk-ı ilan ettiğim sevgili..
En yüce dağları aştım da geldim.
Anka kuşunun büyüsünden aldım da geldim.
Masallardan kalma kahramanları peşime taktım da geldim.
Sana bal kabağından fayton yaptım da geldim.
Saat 12’yi vurduğunda,
Yürüdüğümüz yollar aynıydı bunca zaman. Aynı bahçede aynı hayallerle büyüdük aslında. Gülümseyen gözlerden ve deneyimlerden öğrendik her şeyi. İlk sevda yanığımız belki aynı vakitlere denk düştü. Acıdık. Tek tek değildi acımalarımız da. Birlikte öğrendik aşkın acıtan yanını. Birbirimize dayandık zor anlarda. Hep vardık, hep birlikteydik yıllarla. Gün gelip hayatın içine girene dek aynı mekanlardaydık üstelik. Yine de yitirmedik mekanları. Sadece sayılı zamanlara sığdırdık. Hep aynı zaman, hep aynı yerde, her dönümde bir araya geldik. Şimdi aynı yerden bakmıyoruz hayata. Farklılaştık ve kendimize deneyimler biriktirdik. Yaşanmışlıklar aynı olsa da farklı tecrübelerle götürmeye çalışıyoruz hayatı ve o tecrübeleri paylaştığımızda kimimiz gülümsüyor, kimimiz hüzne yakınlaşıyor galiba.
Büyüdük mü ne farkına bile varmadan? Yıllara yeniliyor muyuz? Bizi de sarmaya başlıyor sanki sorumluluğa yaklaşan hayatlar. Eskiden olsa hadi çocuklar oyuna derdik hepimiz. Gelecek yok. Geçmiş yok. Şimdiydik aslında daha o zamanlarda. Çocuk yüreklerle ne kadar algılıyorsak o kadardık, ama anlardık.
Hayat; ilk kez sana karşı mücadele yolumu bilmiyor gibiyim. Garip bir his bu yüreğimdeki. Bir şeyler geçip gidiyor sanki çocukluğumdan. Büyüyorum galiba. Uzaklıklar acıtıyor sanki artık. Hani eskiden gitsek bir an önce uzaklara derdik ya, şimdi keşke hep yakın olsaydık diyoruz. Özlemlerin tadı değişti. Kavuşmalar daha bir hüzne yakın artık. Yollar uzun geliyor. Gidişler. Dönüşler. Göz yaşları artıyor. Hani zorla gidilirdi ya eskiden o çam kokulu dağlara. Şimdi her akşam evime dönerken içime çekiyorum sanki o kokuyu ve özlüyorum çamlarımın yaylasını. Evimi özlüyorum. İyot kokusunu özlüyorum, denize karşı uyandığım odamın penceresinden sabahları burnuma gelen. Ve gitsem diyorum. Gerilesem. Baştan yaşayıp baştan büyüyebilsem.
İletişimsizlikten çıkmış ve dilini unutmuş insanlar olduk.
Söylediklerimiz aynı belki ama anlamıyor kimse kimseyi.
Üç beş satır ifadeye yeter oldu hissedilenleri.
Duygu neydi?
İçimizde bir yer var hani sol yanımızda,
Hayata tutunduran bir yer de, sadece organ oldu.
Üzülme; ayrılıklar da hayata dair diyorum kendime.
Her geçen gün bir ışık bu aşk için, belki de uzaklık yakınlığa gebe.
Şimdi sadece gidiyorsun paylaştığımız mekanlardan, kokun kalır geride.
Maviliğinde kaybolduğum dalgalı gözlerin içimde.
Gülümsemene hasret olsam da üzülme, sevdan hala yüreğimde.
Sensizlik alışılmayacak bir işkence.
Dolunaylı bir gece..
Haziran kendini yarıladı..
Eskiden üşür müydüm bu mevsimde?
Şimdi yüreğim geçmişi anamadı..
Takılıp kaldığım yaz, ayaz bundan sonra..
Sıcaklık senin yalanınla uzaklaştı..
Uzun uzun susuyorum artık ben
En çok seninle derin sohbetler ediyorum susmalarımda
Kalbim ağrımıyor artık, çarpıyor sadece
Ve yaşıyorum günlük hayatın kendiliğinde sessizce
Insan kendine nerde rastlarmış
Hoşça kal sevgili
Maskelerinle oynadığın sevdalarda ara kendini
Gözlerin değmesin bundan sonra gözlerime
Sözlerin arasına sıkıştırdığın masum gülümsemen uzak olsun gerçeğime
Yokluğun yoklukla eşitlendi şimdi
Hiçbir aşk karşılıksız değil sevgili ve hiç bir acı
O kadar başka yerlerdeyiz ki
Biz nerde birbirimizden uzaklaştık
Hangi duygudayız ki bu kadar hırçınlaştık
Hani candık, nasıl canımızı yaktık
Yakın mıydık yoksa öyle mi yaptık
Kendimizden kaçtık da
Bu ay dönümleri hüzünlendiriyor beni
Daha kaç gün olmuştu oysa yaz geliyor diyeli
İşte bak bitti ağustos ilk haftayı devirdi
Sor kendine bilmezsin nasıl geçti
Şimdi sıcak bir Pazar gününde es diyorum rüzgara
Bir bakış..
Durgun ve kara geceden kalma yanıklıkla buğulu.
Bir duruş..
Fark edemediğin sevgili ve takılmışsın kaç an geçti.
Birkaç adım..
Sonrası farkındalık, yakınlıkla gelen yüz çevirmem.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!