Bir söz olursun dilime düşersin bazen
Bir gülüş olursun dudağımı süslersin bazen
Bir an, bir paylaşım olup zihnimi dağıtırsın bazen
Bir duygu olursun içimi kaplarsın bazen
Gözlerimden ışıkla dışarı yansıyan
Saklamaya çalışsam da saklanmayan
Hayata meydan okuyan bir tarafı var insanın. Öyle sakince durabiliyor bazen, suskun ve dingin. Emin oldukları sadece iç sesinin fısıltısı o da karmaşada duyulmuyor çoğu kez. Böyle zamanlarda evindeki huzurlu yana sığınıyor, yalnızlığıyla kalıyor. Hal böyle olunca da aşk geriye çekmiyor seni. Aksine aşık olmak bir üst mertebeye ulaşmak gibi. Yeni bir bilinç geliştirmek bilincin ötesinde. Bir üst farkındalık düzeyi galiba. Sevgilinin ve sevgisinin bileşimi haline geliyor sanki. Baktığın daha net o zaman, duyduğun da anlamlı ve hislerin açık. Hayatın renkleri canlanıyor sonra yüreğinin dumanlı sevdasından. Korkusunu ifadede zorlanan ve kaçışı çözüm sanan sevgilinin bu tavrı bile endişe uyandırmıyor. Biliyorsun çünkü sen. Farkındasın ihtiyaç duyulan süreçlerin. Güvenmek ve doğrulanmak için belki de insanın kendi başınalığına ihtiyacı var.
Gün geliyor eliyor insan faydalı olmayanları. Kendine ve yüreğine dokunmayan ilişkileri istemiyor yakınında. Göremediğinde göz bebeğinin ışıltısını, uzak tutmayı öğreniyor kendini çünkü biliyor ki sadece gözler yalan söylemiyor. Zaten o gözlerden geçemiyor. Sevdanın acıyan yanını görüyor ötekilere inat, satır arası okumaya benzeyen gözlerde. Ya da zihninden geçenleri yakalamaya çalıştığı ruhsal düzlemler sadece iki kişilik diyor. İşte o zaman baktığın yerden hayata veya ötekilerin bakışları arasında güçlü duruyorsun. İçindeki huzurdan geçiyor çünkü sevdiğinden emin olmak. Aşk güçlüyse eğer sadece sendeki sesi bildiği için, güvenli bir gidişe teslim ettiysen sevgiliyi kendine iyi davrandığın için. Geri dönüşlü duyguları görmek için sadece gözleri yakalamak gerekiyor.
Hayat bazen problem çözmeye dayalı bir oyun. Aslında problem denilen şey sadece sevgiliye duvarlarını nasıl yıkacağını, duygusal tarafında güveni nasıl yakalayacağını öğretmek oluyor. Elbette herkes biraz yaralı ve kabuk öyle çabuk bağlamıyor. Ve insan sadece yaralarının telaşında değil, çoğu kez yaraladıkları da vicdanına dokunuyor. İkilemler kaçınılmaz oluyor sonra. Dürüst olduğunda ve arkasında durduğunda her söyleminin, şaşkınlık oluyor tepki karşıda çünkü alışık değil oyunsuz bir paylaşıma. Kim kimi ezerse, kim daha çok acıtırsa kısmına skorlar eklerken nasıl farkında olur ki insan hissettiklerinin. Yapaylık hakimken hayata ve aşka, sevgili her sınadığında geçiyor olmak da şaşkınlık yaratmaz mı. Duygularını fark ediyor öteki senin geçtiğin her sınavda. Güç korkutuyor sonra. Oysa aşkı ve gücü sevgiliden aldığını bilse, buna inansa. sadece gözlerinden geçen seni seviyorumu anlasa, tutmaz mı ellerinden.
Garip bir his sanki içimdeki
Dudağımdaki buruk bir yürek gülümsemesi
Şüphe götürmez bir gerçeğim var
Aşk yansıyor gözümden, sensin nedeni
Bunca zaman sonra yinelendim senle
Buna dair pişmanlığım yok, özrüm de
Dönemeçlerin sonunda yakalar seni aşk.
Durduğun ve yatırımlarını sıfırlamaya çalıştığın noktada, kendinden kaçışınla yüzleşirsin.
Farkında olmasan da baştan başa sevda denizindesin.
Kimden geçtin de takılı kaldı yüreğin.
Bir sıyrık bıraktı bak bu da.
Geçmeyecek yaşanıncaya dek.
Aynı dili konuşmak değildir çoğu zaman anlaşmak
Kendini anlamadan zordur başkasını anlamak
Farkında olmakla başlar ağızdan çıkanı kulağa duyurmak
Bakmak nasıl görmek değilse her zaman
Söylediğinde yetmez bir değeri davranışla birleştirmeden anlatmak
Bak nasıl geçti zaman..
Gerisinde kaldık yaşanmışlıkların..
Özledik belki çok ama itiraf edemedik gözlerimiz hasretle yanarken..
Tarihe dikkat et şimdi takvimden düşerken bir yaprak daha..
Dolunaylı geceleri nasıl geride bıraktık..
Paylaştığımız hazlar dün gibi yanımda..
Geçmeyen kırıklar mı bıraktın bende
Gittiğini sandın da baktın mı hiç aynada gözlerine
Soru sormadan sukutta kaldım işte, beklemede
Gözümde takılı kalmış geceler var baktığım yerde
Acıttılar yine tenimi geçip yüreğimin sen yerini
Ruhum elden gidiyor, tut
Tut ki başım dönerken düşmeyeyim
Savuruyor ritimli bir rüzgar
Sarıyor farkında olmadan inceden bir his
Tut sevdiğim yoksa bu sefer düşeceğim
Alt yazı halinde geçiyorsun ben hayata dahilken önümden
Ayrışmış değilim galiba hala içime işlemiş senlerden
Tuhaf bir ilişki içindeyiz üstelik iyiden iyiye uzaksın
Arada bıkıyorum bu garip halimle kendimden
Gece gezen rüyalar güne anlamsız yansıma oluyor
Öykülerle geri gelse çocukluğum
Nedenselliğe dayanan yapıları anlasa ruhum
Sonsuz olan duyguları nerde öğrendim
Yeniden sentezlesem kendimi yine sende dururum
Ne var ki elimizde, evirip çeviriyoruz aşkı her seferinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!