Gemiler Şiiri - Suzi Ayyıldız

Hüzün yüklü gemiler uğurladım bu limandan.
Umut ekilmiş tarlalar hasat ettim içimde...
Hırçın dalgalar dövdü kirpiklerimi, sisli bir hüzün kapladı bedenimi.
Çoğu zaman buzdan kaleler diktim etrafıma,aşılmaz duvarlar ördüm gönül bağıma...
Sessizliğin doruklarında dolaştım durdum asırlarca.
Karanlık sokaklarda küflü kaldırımlar arşınladım...
Bazen fırtınada gökyüzünü aydınlatan şimşek olup çaktım.
Bazen gözyaşlarımla tufan oldum ruhumda...
Hambal oldum küfe küfe dert taşıdım sırtımda.
Seyyah oldum fersah fersah yol aldım yaralarımda.

Nakış nakış işledim, can kırıklarını içimdeki masum yanıma.
Göğü delen sessiz çığlıklar gördüm, kimselerin duymadığı...
Yaşayan ölüler gömdüm derinlerime
Gölgesiyle konuşan deliler izledim zifiri karanlıkta...
Güneşe küsen akıllılar gördüm
Dikenli yollar yalnız ruhlar, insan görünümlü cellatlar tanıdım...
Her gece ruhunu idam edenler her sabah kefensiz gömülenler gördüm...
Onca şey gördümde,birtek sevginin değer gürdüğünü,görmedim...
SuZi