Gecenin karası,
gönlümün yarasını örtmüyor artık....
Gecelerin sessiz olduğuna inanmıyorum,
Gördümki;
Bir İnsan En Büyük Gürültüyü Gece Kendisiyle Yaşarmış..
Karanlığın bile hüznümü kaybedemediği bir gecede
Hesap soruyorum yüreğime,
Boynundan büyük sevmek
Sanamı düştü,senin neyine sevmek diyorum......
Geceleri Kafamda hayalini kurduğum bambaşka bir dünya var ama ne yazıkki, Sessiz ve derinden,
Aynı dünyanın içimde yıkılışını izliyorum...
İnandığım,güvendiğim ve
Tanıdığımı sandığım insanlarla ilgili yaşadığım hayal kırıklıkları o kadar büyükki,
Hepsini sığdırabileceğim bir heybem yok...
İşte bu yüzden yüreğim tıklım tıklım
"yorgunluk" dolu..
Bu gece Ölüm yorgunluğu var üzerimde.
Bu gece intiharın eşiğinde umutlarım..
Bu gece Gözyaşlarımda kan var..
İyi değilim sevdiğim bu gece hiç iyi değilim.
O yüzden beni çok Bekletme,
Ömrüm, Sabrımdan daha kısa olabilir..
Kayıt Tarihi : 27.5.2024 14:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!