Aşk-kumar Şiiri - Turcan Durmuş

"bir gülüşe  aşık olurmu insan"
demeyin..
Olur, olur hemde sırılsıklam olur..
O Güldüğü zaman  sanki karanlık dünyam aydınlanıyordu,
O güldüğü zaman,
Yüreğim özgürlüğe kanat çırpan bir kuş gibi oluyordu...
Bütün bunlar yetmezmiş gibi birde  beni sevdiğini söylemedimi,
oracıkta inandım,
Hemen orada karar verdim onu sevdiğime...

Bilemezdimki Aşkın  birçok insanın ,
ömründe bir kez oynayacağı ve  büyük olasılıkla kaybedeceği en büyük kumar  olduğunu...
Doğal olarak Kurallarını bilmediğim bu oyunu ,
Kaybettim...
Oysa seviyordum, seviliyordum..
Yada ben öyle sanıyordum...
Çok sonra  anladımki;
sanıyormuşum,
Ben sadece sanmışım...
Sevdiğini sanmışım,
Güvendiğini sanmışım,
Benden gitmez sanmışım..
Ayrı geçirdiğimiz günlerde özlediğini,
Sanmışım..
Yanındayken sarılmaya doyamadığını,
Sanmışım...
Sanmışım ve aldanmışım...

Aşk dedikleri Herkesin çok iyi oynadığı,
benimse hiç anlamadığım Bir oyunmuş...
Bu bir Oyun'mu aşk'mı anlayamamışım,aldanmışım...
Ama Ne yapayım ben oyun bilmem'ki ,
Oyunda blöf nasıl yapılır,
Rakip nasıl safdışı bırakılır bilmem'ki..
Eee doğal olarak Bilmeyincede,
herkesin elinin değdiği aşk'ı kaybettim ben..
Hile yapamadım,
Blöf yapamadım...
İyi oyuncuyum sandım,
Kendimi bile kandırdım..