Babam Şiiri - Turcan Durmuş

*BABAMA**
Hani gölgesinde fırtınalardan, rüzgarlardan,yağmurlardan korununduğun, mevsim ne olursa olsun her fırtınada sığındığın, seni senden fazla düşünüp beş dakika geç kalsan eli ayağı birbirine dolaşan,sanki hayatını sana adamış, senin için savaşan bir kahraman vardır.
Ya da en küçük sıkıntında, başa çıkamayacağın her olayda her zaman senin yanında olan varlığıyla her zaman her koşulda kayıtsız şartsız sana destek olan yıkılmaz, sarsılmaz ve bakışıyla sana güç veren biri vardır..
Kimi zaman kahraman,
Kimi zaman koruyan, kollayan
Kimi zaman yol gösteren pusulan
Kimi zaman arkadaş,
Kimi zaman dost..
Hepimizin hayatında olan ve ancak gittiğinde yokluğunun yarasını iliklerimize kadar hissettiğimiz o yüce varlıktır BABA..

Ben güçlüyüm, ben büyüdüm hatta bende baba oldum diye düşündüğüm zamanlardı seni ellerimle kabrine koyduğumda..
Değilmişim baba, ben ne güçlüymüşüm
nede büyümüşüm..
Daha üzerine atılan toprak bile bitmeden hissettim omuzlarımdaki kahrolasıca dünyanın ağır yükünü..
Daha seni orada bırakıp gitmeden başladı yokluğunun hiç bitmeyecek sancısı..
Bu bu kadar zor olmamalıydı... canımın bu kadar acıması normalmiydi baba,
oysa etrafımda benimle aynı durumları yaşayan onca insan vardı ve ben onların üzüntülerini anladığımı sanardım..
Ama gördümki Sanmışım,
Sanmışım ve yanılmışım..
Şimdi yıkıldı bütün limanlar,
Kaybolup gitti altına sığındığım dallar,
beni koruyan kollayan o dağ üzerime çöktü,
Ne pusulam var yol gösterecek, nede ayağım takılıp düştüğümde elimden tutup beni kaldıracak bir kahraman..
Sanki güneş battı ve bir daha hiç doğmayacakmış gibi zifiri bir karanlık geceye mahkum olmuş gibiyim.
Ben şimdi kimden fikir alırım, ben şimdi keme güvenirim,
ben şimdi sırtımı kime dayarım baba..
Yokluğun çok zor, her an her saniye içimde gittikçe büyüyen kimsenin dolduramayacağı bir boşluk ve senden sonrasını düşündükçe beni savunmasız bir bebek gibi tir tir titreten bir korku var içimde.
Evet korkuyorum..
Korkuyorum çünkü
Çaresizliği Bu kadar iliklerime kadar hiç hissetmemiştim...
Korkuyorum çünkü senden sonrası var diye hiç düşünmemiştim.
Şimdi önümde yanılgı ve sana dair pişmanlıklarla yaşamak zorunda kalacağım hiç bilmediğim bir dünyaya var ve ben bilinmezlerle dolu bu dünyaya bir adım atıyorum...
Keşke birşeyleri değiştirmek ve seninle daha çok zaman geçirmek için elimden birşey gelseydi...
Belki bir gün Bir yerde buluşacağız seninle..
O gün gelinceye kadar ben her gün yokluğunun kara basan gibi çöktüğü bu dünyada sana kavuşacağım günün özlemini çekerek yaşayacağım.
Seni çok özledim babam,
seni çok özledim...