bırak gök yüzü birkez de benim için aydınlansın,
birkezde bana gülümsesin güneş,
yıkılmış ruhuma birkezde olsa alcı atılsın,
yarını düşünmeden yaşayım bu günü
bugün bütün pencereler açılsın,
Sessizlikten önce
Sahnenin ortasında çığlık
Bir avucunda yalnızlık
Diğerinde utandığı ar
Bağışla diyor gözleri karanlığa uzanarak
Yalvarışları
Bu gök yüzü efkarımı aldı da gitti
Bir cigara bir kadeh ne hoş bir akşam
Her nefes alışı ruhumda hüzün
Hüzne de bu gece yok bir sözüm
Bıraktım ruhumu özgürlüğüne
Sesine ses değse çığlık olur nefesim
Ellerinde hissetsem başka bir eli
Gözlerim ateş olur, dumanlarda gözyaşı
Adımların başka kapıya yönelse
Ziline bassa parmağın
Yakarım kalbimi.
Git diyor dilin,
Kalmamı isterken gözlerin
Bakışların izin vermezken dilinden dökülenleri nasıl dinlerim
Yakarım gurur denilen şeyi
Silerim bir çırpıda dilinden dökülen sözleri
Hep aynı sonlara yelken açar bu yürek
Kapılar kapanır içerde yine ben tek
Bir bilsem sonsuz aşkı
Hataysa benim derim insanlara ne gerek
Her 14 Şubat kırılır kalp parçalara
Susma birşeyler söyle
Akşamdan kalmışsın belli
Dertli Divane
Yumulma soba başına
Islık çalmayıda kes
Ha gençlik derken bak
Kulağımda sensizliğin ayak sesleri
Adımlar dünden kalma
Gözlerimde bilinçsizce akan gözyaşı
Bugün yerinde kurumakta
Tırmalıyor, kapı aralığını ayrılık
Sevda yüklü bahçemde
Sen bir gonca tanesi
Saklanıp gizlenme
Çık artık ortaya
Gülünce ilkbaharı anımsatırsın
gözlerin durmuş o anda
kirpiklerinde biriktirmişsin hasreti
bakma!
gidenler gider,
yalnızlık hep bize düşer...
F.A. 26.02.2007
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!